Brief 1.

Nijmegen, 19 december 2020

Beste ......,

Ik realiseerde me deze week dat ik je nog moest schrijven. Als oude Timmers onder elkaar, ik heb besloten een beroep te doen op het old boys netwerk van ex-Timmers. Niet, omdat het nu economisch slecht gaat, maar het is wel zaak scherp te blijven en actie te ondernemen. Immers stilstand is achteruitgang. Het feit dat we inmiddels de meest dynamische Europese groeiregio in West-Europa zijn geworden doet hier niets aan af. Ik kan me nog goed herinneren dat we in de TIM-cursus ons bewust werden van de mogelijkheden van onze regio in een zicht toen snel veranderende wereld in vele opzichten. We plukken daar nu de vruchten van. De economische groei is voorspoedig en stabiel in de afgelopen jaren en ook de exportcijfers liegen er niet om. Zuidoost-Brabant staat in Europa bekend als een groeiregio pur sang. Ook de arbeidsmarkt is sterk geflexibiliseerd en de mensen zijn bereid de handen weer uit de mouwen te steken.
In sociaal-maatschappelijk opzicht varen we wel. Het inzetten op kansen en sterktes heeft gewerkt. Trek aan de schoorsteen heeft veel banen opgeleverd, ook aan de onderkant van de arbeidsmarkt. Stuwende diensten in Eindhoven sterk verbonden met het industrieel-technologisch complex in de regio, hebben zich voorspoedig ontwikkeld. Het is bovendien goed en gezond leven in Eindhoven. Dit is niet in het laatst te danken aan het technologisch kunnen van de regio en de innovatieve vervoersconcepten die zijn ingevoerd. De gemiddelde levensverwachting is -nadat de hart en vaatziekten en kanker met succes zijn aangepakt- gestegen naar 85. We hebben gelukkig dus nog even en er is veel om trots op te zijn.
Het zijn de in onze regio ontwikkelde behandelings methoden en op nanotechnologie gebaseerde kankerfilters en Piezo-behandelingsmethoden, die aan de basis stonden van dit succes. Ik draag nu al weer, zoals je weet, enkele jaren het Inbody Health Care Center van IHC Products. Dat deze Philips Spin-off binnen 15 jaar zou uitgroeien tot een multinational van wereldformaat, een echte global player had niemand van ons toen toch kunnen bevroeden. En, belangrijker nog het heeft mijn leven dikwijls gered. Het ingebouwde early warning system for deseases and controll, heeft mijn leven al twee keer gered. De 1e keer toen er een bloedstolsel in mijn hersenen werd geconstateerd en direct een stof werd af gegeven om het stolsel via een juiste dosering weer op te lossen en de 2e keer toen mijn hart stilstond en de ingebouwde pacemaker (gebaseerd op Piezotechnologie), op het juiste moment een stroomstoot afgaf. Het Piezo Medical Health institute verbonden aan het Holst center in Eindhoven, heeft dan ook samen met Philips de basis gelegd voor een nieuwe reeks van precisie behandelingsmethoden, die zijn weerga niet kent in de wereld. De 2e High Tech Campus in de regio Zuidoost-Brabant heeft hier volop van geprofiteerd. Er werken inmiddels met succes 10.000 kenniswerkers. Zonder de samenwerking met Aken, Leuven, het medisch cluster in Best wat het ons niet gelukt.
Over trots gesproken. Weet je nog het suffe imago wat Eindhoven had ten tijde van onze TIM-cursus. Nou, dat is wel voorbij! Twee weken geleden sprak ik nog tijdens een internationaal topcongres in Eindhoven met een groep jonge academici uit China en India die interesse hebben zich in de regio te gaan vestigen. Zonder uitzondering spraken zij in lovende bewoordingen over het bruisende centrum van Eindhoven, het hoge niveau van kunst en cultuur en Strijp S als place to be voor designers in de wereld. Designed in Eindhoven heeft een klank in de wereld, net als in onze tijd “Made in Silicon Valley”. Ze waren bovendien bijzonder onder de indruk van het nieuwe Evoluon, dat vorig jaar als een Phoenix uit zijn as is herrezen. Net zoals het oude Evoluon is het een voorbeeld van wat de regio in technologisch opzicht te bieden heeft. Met name het unieke design en ontwerp spreekt tot de verbeelding. Weet je nog dat na jarenlange politieke discussies over het oude Evoluon, eind 2010 door de gemeentraad werd besloten –met pijn in het hart- te kiezen voor nieuwbouw en een keuze voor life sciences als leading thema. Publiek-private samenwerking stond aan de basis voor dit succes. Met recht weer een nieuw icoon waar de maakindustrie in de 21e eeuw weer trots op kan zijn. Ook de omvang spreekt tot de verbeelding. Ongeveer 10x zo groot als het oude Evoluon torent het Evolution boven de stad uit en verbinden de aanwezige lasers op het dak de andere iconen van de stad met elkaar. Een uitvloeisel van het project Eindhoven Europese Lichstad dat in Luci-verband met Europese middelen is gerealiseerd.
O, ja voordat ik het vergeet, morgen speek ik nog met een aantal vertegenwoordigers van de grootste economische macht in de wereld. Weet je nog dat professor Seiben een beeld schetste van een slapende reus, die bezig was zijn plaats in de wereld weer in te nemen. Of was het een van de andere lezingen waar dit naar voren kwam. Het maakt ook niet echt uit. Belangrijk is dat de prognoses van toen uit zijn gekomen. Dat het echter zo snel zou gaan had niemand verwacht. Een GNP dat vorig jaar dat van de USA ver heeft overtroffen, een middenklasse van zo’n 500 miljoen koopkrachtige Chinezen en inmiddels de grootste exporteur van hoogwaardige producten. Het verbaast me dan ook niet dat de Chinezen zo sterk zijn geïnteresseerd in structurele samenwerking met onze technologische campussen. Een geweldige kans voor het regionale bedrijfsleven en de kennisinstituten, zoals je begrijpt en ook een kans om onze producten af te zetten op de immense Chinese groeimarkt. Ik denk dat er vooral kansen liggen voor machines die in staat zijn instrumenten te maken voor de health care industrie in China. Wij zijn inderdaad zoals Egbert Jan Sol van TNO toen al beweerde de machinebouwers van Europa geworden op het gebied van toepassingen van nanotechnologie.
En, meer dan dat. De regio Zuidoost-Brabant, gelegen in de Euregio Eindhoven-Aken-Leuven, is in 15 jaar tijd uitgegroeid tot het economische zwaartepunt in Europa. De Triple Helix stond aan de basis van dit succes. Een succes waarin inmiddels veel bekende ex-Timmers in woord en daad hun steentje aan hebben bijgedragen. De beide High Tech Campussen, samen goed voor inmiddels 20.000 kenniswerkers, zijn wereldwijd erkend als centra van vernieuwing en innovatie. Het concept van open innovatie dat Philips ten tijde van TIM 9 heeft geïntroduceerd, is een belangrijke succesfactor gebleken, net als de internationale school die inmiddels al weer uit haar voegen dreigt te groeien. Eindhoven is niet alleen een magneet gebleken voor buitenlandse studenten, maar ook voor “designers van all over the world”. Het credo van toen: “kennis, kunde, kassa” is neergeslagen in een florerende en sterk internationaal exporterende maakindustrie. Het aantal spin-off bedrijven is inmiddels aanzienlijk. Nieuwe, sterk innovatieve bedrijfjes worden in grote getale met succes opgestart. Sommigen ontwikkelen zich daarbij razendsnel. De accellarator op de High Tech Campus kan inmiddels de vraag naar geschikte bedrijfsruimte bij lange na niet meer aan. Opvallend groot is dit jaar het aantal nieuwe innovatieve bedrijven uit China en India dat zich hier vestigt vanwege het excellente ondernemersklimaat.
Gelukkig heeft ook de politiek haar verantwoordelijkheid genomen. Met succes is Eindhoven Airport -met steun van de lokale overheid- uitgegroeid tot de grootste regionale luchthaven in Nederland, met verbindingen naar alle belangrijke economische groeiregio’s in Europa. Het toeristisch, maar vooral ook de zakelijke functie van de luchthaven heeft zich voorspoedig ontwikkeld. En, niet onbelangrijk, de kleine ruit rond Eindhoven is inmiddels uitgebreid met de grote ruit om Helmond. De bereikbaarheid van de regio over de weg is hierdoor sterk toegenomen. Met tevredenheid kijk ik bovendien terug op de rol die de lokale overheid in de afgelopen 15 jaar heeft vervuld. Steeds vaker stond de gemeente aan de basis van nieuwe, voor de regio en het bedrijfsleven essentiële ontwikkelingen. Mijn angst voor de toen nog door bureaucratie en angst gedreven organisatie, ademt nu een sfeer van ondernemerschap, lef en durf uit. Ik ben blij dat wat dat betreft mijn inspanningen om de “mind set” in de gemeente om te buigen en de introductie van de nieuwe dienst tot succes hebben geleid. Initiatief wordt beloond en jonge mensen voelen zich weer aangetrokken tot de publieke zaak. Nieuwe op de klant gericht arbeidsmarkconcepten zijn door de overheid in samenwerking met de kennisinstituten en het bedrijfsleven geïntroduceerd, het bedrijven en startersloket zijn inmiddels een daverend succes en ook het ondernemerschapcentrum timmert hard aan de weg. Bedrijven en kennisinstituten weten de weg naar de overheid als partner te vinden. Het door de overheid gestimuleerde venture capitalist en business angels netwerk in de regio floreert. Op veel fronten wordt samengewerkt, ook over de grenzen heen. Werkplein Mercado, in 2006 nog een concept, is met steun van Brainportmiddelen inmiddels uitgegroeid tot een echte ontmoetingsplaats voor werkgevers en werkzoekers. De structurele tekorten op de regionale arbeidsmarkt zijn grotendeels opgelost. Het tekort aan technisch geschoold personeel is door het aantrekken van internationale kenniswerkers, succesvolle wervingscampagnes en scholing sterk verminderd.
Voor dat ik weer afscheid ga nemen, mijn beste wil ik ondanks dit alles. Ondanks alle successen van de afgelopen jaren, waarschuwen voor zelfgenoegzaamheid. Stilstand is nog steeds achteruitgang. Succes is nooit vanzelfsprekend zoals je weet. Wat mij echt zorgen baart is dat de rest van Europa onze snelle groei in onvoldoende mate heeft weten bij te houden. Als we niet uitkijken blijven we een eiland van groei in een oceaan van stilstand en achteruitgang. Veel van de ons omringende landen staan als de economische voortekenen ons niet bedriegen ook anno 2020 weer aan de vooravond van een economische recessie. Te lang is gewacht om structurele maatregelen te nemen, te lang is gewacht om Europees te gaan denken en ook de sterk groeiende economieën in Oost-Europa en Turkije in het Europese netwerk op te nemen. De inspanningen en pleidooien van Tony Blair voor een verenigd economische en politiek Europa hebben wat dat betreft o.v. resultaat gehad in de afgelopen jaren. Eurosceptisme viert helaas nog altijd hoogtij. Toch ben ik optimistisch, het is zeker nog niet te laat. Veel van onze 4e en 5e generatie allochtonen hebben inmiddels zich perfect aangepast aan de Nederlandse samenleving en vooraanstaande positie weten te bereiken in politiek, de wetenschap en het bedrijfsleven. Angst voor het vreemde is dus ongegrond gebleken en culturele uitwisseling van kennis, normen en waarden vruchtbaar. Dus wat hier kan, moet ook op Europese Schaal kunnen. Ik heb besloten mijn laatste arbeidsjaren aan de Europese gedachte te gaan wijden. Binnenkort aanvaard ik dan ook een nieuwe functie in Brussel.
........., het gaat je goed.

De hartelijke groeten, ........

Brief 2.

Spanje, 13 november 2021

Beste….,

Het is een heugelijk dag want onze zoon viert vandaag zowel zijn 25ste verjaardag en zijn afstuderen aan de universiteit van Barcelona. Tijdens het feest op een oude Spaanse hacienda halen we vele dierbare herinneringen op uit zijn jeugd en komen uiteraard te spreken over zijn toekomstverwachtingen. Uiteraard wilde hij ook graag weten wat mijn dromen en ideeën toen waren. Tja, dat was al een hele tijd geleden maar toen kwam de TIM9 cursus bij me naar boven die ik inmiddels 15 jaar geleden had gevolgd. Een uiterst inspirerende cursus die een voorbode bleek voor vele nieuwe vormen van ketensamenwerking. Mijn zoon vroeg of hij nog antwoord kreeg. Ik zei “het is goed om na te denken over je toekomst maar laat het geen doel op zich worden. De meeste zaken lopen toch anders dan je van te voren hebt voorgesteld, maar door er over na te denken kun je juist beter anticiperen op veranderingen. Je wordt er minder door verrast en daardoor gun je jezelf meer tijd om nieuwe kansen en mogelijkheden te zien”.

Vandaag de dag heeft de nanotechnologie al zijn hooggespannen verwachtingen ingelost. Met behulp van nanotechnologie is de eerste generatie PDA’s omgevormd tot een PNT (Personal NanoTransmittor) met uitrolbaar beeldscherm. Met de PNT is het mogelijk om
continu de medische toestand van zijn gebruiker te meten. Zonodig worden met de PNT automatisch medicijnen en/of voedingstoffen ingebracht al dan niet d.m.v. nanorobotjes. De chemische industrie heeft een grote doorbraak gemaakt door met behulp van de nanowetenschap vrijwel alle bulk processen volgens het zero-waste principe te kunnen uitvoeren. Afvalstromen zijn hierdoor nauwelijks meer aan de orde en tevens is het energiegebruik met de helft verminderd.

Om de snelle technologische ontwikkelingen te kunnen bijhouden volgen de meeste werknemers naast hun werk een opleiding. Grote groepen werknemers tussen de 60 en 65 jaar die dachten te kunnen beschikken over een waardevast pensioen hebben dit de laatste 3 jaar, als gevolg van grote wijzigingen in het bankwezen in rook zien opgaan. Noodgedwongen, maar wel tot grote waardering van het bedrijfsleven zijn de meeste nog volop aan de slag. Tegelijkertijd is er de laatste jaren een revival van de bedrijfsschool gaande omdat het traditionele onderwijs steeds minder in staat bleek om de razendsnelle ontwikkelingen in de technologie bij te houden. Deze opleidingen worden grotendeels ontwikkeld door de samenwerkende bedrijvenclusters, die daarbij dankbaar gebruik maken van de mensen die in het verleden eerder met pensioen zouden zijn gegaan.

De laatste 5 jaar hebben veel bedrijven zich van de beurs teruggetrokken om verlost te zijn van het steeds moeten presenteren van nog betere bedrijfsresultaten c.q. verwachtingen. Bedrijven zijn nu opgedeeld in werkunits die zelf verantwoordelijk zijn voor het aantrekken van kapitaal door samenwerking te zoeken met werkunits van andere bedrijven. Voortgesproten uit de visie van TIM is ketensamenwerking inmiddels een belangrijke aanjager voor nieuwe economische ontwikkelingen. Tegelijkertijd zijn de grote R&D organisaties opgeheven (ze waren te log en konden niet snel genoeg de nieuwe producten ontwikkelen) en zijn omgevormd tot research pools die door aangesloten bedrijven worden ingeschakeld. Uit deze pools worden expert teams gevormd die vervolgens de taak hebben
om een idee om te vormen tot een product inclusief de marketing en verkoop. Mede als gevolg van de samensmelting van de nanowetenschappen is de innovatiecyclus tweemaal zo snel geworden.

Ondanks de sombere vooruitzichten voor de Europese economieën 15 jaar geleden is er geen gebrek aan kapitaal ontstaan. Mede als gevolg van de sterke groei in Azië hebben immers veel kapitaalkrachtige Aziaten geïnvesteerd in onroerend goed in met name Zuid Europa. Veel verloren gewaande cultuur is met dit kapitaal gered en heeft geleid tot een nieuwe stromen van toeristen.

Nederland is een dienstenland geworden. Met uitzondering van het uiterste noorden is de landbouw vrijwel geheel uit Nederland verdwenen. De verstedelijking heeft zich inmiddels zo snel ontwikkeld dat west en zuid Nederland een aaneengesloten verstedelijkt gebied zijn geworden.

De vraag naar mobiliteit stijgt nog steeds maar bedraagt slechts een enkel procent per jaar. Ondanks vele pogingen van de overheid en het bedrijfsleven is de auto verreweg het belangrijkste middel voor mobiliteit. 15 jaar geleden was er nog sprake van een ochtend- en avondspits. Inmiddels is, als gevolg van het uitsmeren van de economische bedrijvigheid van 6 uur ’s ochtends tot 9 uur ’s avonds, de congestie nu de gehele dag aan de orde. De lengte van de files is echter wel in belangrijke mate afgenomen.

Ondanks het feit dat door de nanotechnologie productieprocessen veel minder energie gebruiken is de honger naar energie in de wereld gestaag toegenomen. Helaas heeft de in Frankrijk gebouwde pilot fabriek voor kernfusie niet tot het gehoopte resultaat geleid. Inmiddels is wereldwijd besloten om het kernfusie programma voor energievoorziening definitief af te blazen.

Als gevolg van het wegvallen van de optie van kernfusie als toekomstige, grootschalige energiebron is de wetenschap samen met de toenmalige olieconcerns naarstig op zoek naar bruikbare alternatieven. Gelukkig zijn er op grote diepten in de aardkorst nieuwe fossiele brandstoffen gevonden waarvan de verwachting is dat deze voldoende zijn om de wereld de komende 100 jaar van voldoende energie te voorzien.

Als gevolg van de almaar toenemende vraag naar grondstoffen heeft Afrika eindelijk kunnen profiteren van haar rijkdommen. De meeste economieën in Afrika draaien op volle toeren en dit heeft geleid tot een verbetering van de leefomstandigheden voor grote delen van de bevolking. De levende natuur is echter vrijwel volledig teruggedrongen in enkele grote parken. Ook in Azië is door de sterke groei van de economieën de natuur vrijwel geheel teruggedrongen in enkele grote natuurwouden.

Door de opwarming van de aarde, die overigens niet verklaard kon worden uit de uitstoot van kooldioxide, zijn de poolkappen in 15 jaar tijd gekrompen naar 20% van hun omvang. Hierdoor zijn grote, nieuwe veeteeltgebieden ontstaan.

Ja, beste … zoals je ziet is er de laatste jaren veel veranderd op onze wereld !

Met de allerbeste groeten,

..........................

Brief 3.

Venlo, 20 december 2016

Beste .........,

Leuk om weer van je te horen! Ik vind het fantastisch dat de volgende TIM9 reünie weer bij jullie in Berkel-Enschot plaats kan vinden, net zoals bij onze eerste reünie in maart 2007. Je weet dat ik hier erg plezierige herinneringen aan overgehouden heb, alleen al vanwege het feit dat –zoals ik je vroeger al eens in het kader van de Océ Bier Excursie Club heb uitgelegd– het nuttigen van water geeft pas echt feest, als het door de brouwerij is geweest.
Bovendien heeft de TIM9 training mij indertijd een flinke stoot energie geleverd, en een bijbehorende heldere boodschap: je moet zelf iets willen en je hebt zelf de keuze om er iets van te maken, maar ben je er daarbij ook van bewust dat je samen meer kunt bereiken dan als je het alleen probeert. Dus ga ook aktief op zoek naar externe contacten.
Het zal dus duidelijk zijn dat ik de uitnodiging voor de reünie van harte accepteer. En alhoewel we dan genoeg mogelijkheden hebben om weer eens flink bij te praten, wil ik je via deze brief toch niet onthouden hoe het mij intussen is vergaan.

Zoals je wellicht nog weet, werkte ik ten tijde van de TIM9 training bij Océ in Venlo. Welnu, daar werk ik nog steeds, en ik moet ook na ruim 30 jaar erkennen dat Océ gewoonweg een fantastisch bedrijf is om voor te werken. Een high-tech bedrijf dat opereert op de wereldmarkt, qua product/markt combinaties al sinds jaar en dag de enige in zijn soort is in Europa, en met volop mogelijkheden voor je eigen persoonlijke ontwikkeling. Creativiteit en innovatie wordt hier echt gestimuleerd. Mijn oplopende leeftijd is in ieder geval geen probleem gebleken. Integendeel, de bijdrage van “ouderen” in het werkproces wordt hooglijk gewaardeerd, zowel vanuit direkt economische motieven, als vanuit de domeinkennis en ervaring die je kunt overbrengen op jonge enthousiaste medewerkers. Wat dat laatste betreft lijkt het wel een beetje op TIM: laat de ouderen vertellen over hun visie en ervaringen, en stimuleer daarmee de jongeren tot het komen van vernieuwing en vooruitgang.

Zoals wellicht nog bekend, had ik ten tijde van TIM9 nogal wat zorgen over de verplaatsing van de fabricage van onze complexe high-end printing systemen naar het Verre Oosten. Dat was in 2006 een belangrijk thema, waarmee ik indertijd ook zelf werd geconfronteerd. Ik kon me toen nog niet goed voorstellen hoe we de continue en gedetailleerde interactie en kennis-overdracht tussen product-ontwikkeling en fabricage en vice versa vorm moesten geven, zonder in te leveren op wederzijdse effectiviteit en efficientie in de voortbrengingsketen. Wij als ontwikkelaars waren tenslotte gewend om op de fiets te springen als er iets met de mensen uit de fabriek of bij de toeleverancier besproken moest worden, of problemen moesten worden opgelost. Een half woord was vaak genoeg om weer aan de slag te kunnen. Welnu, het heeft even geduurd, maar alles is goed terecht gekomen. We hebben ook geleerd wat we in-huis respectievelijk in de regio moe(s)ten houden, en wat we vanuit een commodity-optiek hebben kunnen (en moeten) verplaatsen naar elders in de wereld. Er is nu sprake van een goede balans: geen eenheidsworst, maar wel concurrerend en een versterkte positie in de markt.

Bovengenoemde is echter niet meer het aandachtsgebied waarin ik mij zelf tegenwoordig begeef. Korte tijd na de TIM9 training ben ik me gaan toeleggen op de ontwikkeling van software systemen, waarmee een professionele integratie van onze hardware in de productie- en process-keten van onze klanten kan worden bewerkstelligd.
Ik was er heilig van overtuigd dat de concurrentie-positie ten opzichte van onze Amerikaanse en Japanse concurrenten daardoor sterk kon worden verbeterd, en in die zin een belangrijke en unieke aanvulling zou kunnen zijn op onze hardware. Met andere woorden: verberg de intrinsieke technische complexiteit van dit soort producten door aan de klant een systeem aan te bieden dat aansluit bij zíjn primair proces, dat past bij zíjn infrastructuur, en waarmee ook voor de klant nieuwe toepassingen en business mogelijk worden. Alles wordt tegenwoordig tenslotte aan elkaar geknoopt, en verdergaande integratie is niet meer te stoppen. Ik vraag me wel eens af: waar houdt dit ooit nog op?

Tegen die achtergrond bezien, kan ik je zeggen dat ik indertijd een goede keuze heb gemaakt. We begonnen toen met de ontwikkeling van zo’n nieuw software systeem binnen de vertrouwde muren van de Océ product-ontwikkeling, maar al snel werd duidelijk dat er een voedingsbodem voor nieuwe applicaties gewenst was. Naar analogie van de High Tech Campus in Eindhoven, hebben we toen een Document Application Campus opgericht in de direkte nabijheid van Océ R&D. Océ heeft hier de domein-kennis ingebracht over professionele printing-omgevingen en Océ-printers, en kansen geboden aan een aantal software-bedrijven om –samen met Océ of met elkaar– hierop aan te sluiten met eigen high-tech document management en anderssoortige software systemen. Inmiddels is dit uitgegroeid tot een bloeiende campus, qua product/markt aandachtsgebied uniek in de wereld, vol geloof in eigen kunnen, gebruikmakend van de meest professionele ontwikkeltools en werkwijzen, geen uitdaging uit de weg gaand, en resulterend in top-produkten voor de wereldmarkt. Diverse spin-offs zijn reeds ontstaan, waarbij de gerealiseerde technologieën in heel nieuwe applicaties terecht zijn gekomen, die niks met printing of document management te maken hebben. De som der delen leidt hier echt tot méér, en de campus-medewerkers zelf houden de slogan van jullie concurrent nog steeds in ere: “Vakmanschap is meesterschap”. En daar hebben wij Agile ontwikkelmethoden aan toegevoegd: de zekerheid die je hebt is dat er iets zál veranderen, dus prepare for change, maar zónder daarbij in te leveren op de kwaliteit die je moet afleveren.
Gijs, je zult het met me eens zijn dat er van het “papierloze kantoor” weinig terecht is gekomen. Sterker nog, jaar na jaar zien we een verdere toename van het printen en gebruik van papier. En de (deels nog latente) behoefte aan systemen die wij nu ontwikkelen zal dan ook groeien en expliciet worden. Wij hebben duidelijk een nieuwe bloei-periode ingezet.

Het was overigens geen eenvoudige opgave om voldoende vakmensen aan te trekken. Enerzijds hebben we daarvoor de Océ Software Academy weer nieuw leven ingeblazen, anderzijds is er door de eerdere samenwerkingen op de HTC en met het ESI wel een netwerk ontstaan dat ook een aantrekkingskracht uitoefent op talent dat niet direct in de regio zit. Wat dat betreft ben ik blij dat Venlo nu ook goed bereikbaar is via de A73 vanuit het zuiden van het land, dat de fijnstof-problemen zijn opgelost en de A74 ons nu verbindt met het Duitse achterland, en natuurlijk dat de A67 tussen Venlo en Eindhoven naar 3 banen is verbreed.
Er moet qua woonomgeving en vrijetijds-voorzieningen overigens nog wel het een en ander gebeuren hier in Venlo zelf, om het benodigde hooggeschoolde personeel ook te kunnen overtuigen om zich permanent in onze regio te vestigen. De laatste jaren was er toch nog vooral een gemeentelijke focus op de lokale middenstand in relatie tot het Duitse kooppubliek dat nog steeds volop naar Venlo komt.

Gijs, je merkt dat ik trots ben op het bedrijf waarvoor ik nog steeds werk, en waarmee ik voorop wil lopen in onze markt. Océ’s specifieke kennis en kunde op het terrein van printing en document management, tesamen met ons vakmanschap in (embedded) software-ontwikkeling, en de gecreëerde voedingsbodem die talent tot ontplooiing laat komen, heeft ons een unieke positie in de wereld opgeleverd. Ik wil je graag tijdens de komende reünie de details verder toelichten, en dan ook graag vernemen hoe het jou en jouw bedrijf inmiddels is vergaan. Is jouw TIM9 droom ook uitgekomen?

Groeten, en tot binnenkort onder het genot van een goed glas bier,

......................

Brief 4.

Valkenswaard, 19 december 2016

Beste ......,

Ik bezocht gisteren de jaarlijkse TIM-alumnibijeenkomst. De club is nog steeds “alive and kicking”. Het thema was “Honderd is haalbaar”! Ik liep de lijst van TIM-mers nog eens door en zag jouw naam staan. Ik ben erg benieuwd hoe je het maakt. Ik hoorde dat jij je definitief in India gevestigd hebt en daar Océ Technologies b.v. mee groot aan het maken bent. Het tempo in onze regio lag voor jou 10 jaar geleden al te laag. Ze vertelden me dat je daar in India je ambitie nog kwijt kan; ze werken daar gerust 6 dagen in de week een uurtje of 8. Ik krijg de indruk dat India zijn “nummer-één-positie” op de wereldmarkt paart aan een ideaal woon- en leefklimaat. Ze hebben daar niet dezelfde fouten gemaakt als in China, dat economisch weliswaar aan de top staat, maar waar het milieu zodanig verpest is dat van een aangenaam leven nauwelijks sprake kan zijn. Die “100” slaat overigens niet op het aantal TIM-mers dat nog in de regio woont en werkt en elkaar virtueel en fysiek regelmatig treft, maar op de verwachte verhoging van de gemiddelde leeftijd van de Brabander naar het magische getal 100. We blijven nog wel wat achter bij wat dunner bevolkte, welvarende gebieden in Europa, maar we zijn op de goede weg.
Het lijkt er toch op dat we in West-Europa wat laat begonnen zijn met het aanpakken van de vervuiling van lucht, water en bodem. Sinds de verkeersinfrastructuur in en rondom de stadsprovincie Eindhoven is aangepast, wordt de lucht steeds schoner. Er is een fijnmazig metrostelsel aangelegd, deels boven- deels ondergronds, van alle woonkernen rondom Eindhoven naar het centrum van de stad; de grotere omringende woonkernen zijn ook op die manier met elkaar verbonden. Het “Bels lijntje” is zelfs weer in ere hersteld; je bent in een half uur in Hasselt via de sneltram en van daar uit zo weer in Leuven, Brussel of verder. De Phileas is helaas een zachte dood gestorven. Eerst heeft de Franse variant Evéole de plaats van de Phileas overgenomen, later is de overstap gemaakt naar een metrosysteem met ultrasnelle verbindingen. De besluitvorming in het concept stadsprovincie is duidelijk van een ander kaliber dan het moeizame SRE-samenwerkingsverband. Een prachtinitiatief, die Philias indertijd, maar niet ambitieus genoeg, niet rigoureus genoeg. Het autoverkeer is zo gefrustreerd in en om Eindhoven dat vrijwel niemand nog de auto gebruikt voor woon-werkverkeer. Het Philiasproject heeft ons in de streek wel op weg geholpen qua denkmodel en de nieuw ontwikkelde technologie is van grote waarde geweest voor het regionale bedrijfsleven. De auto is niet verdwenen, maar is meer een luxe artikel voor de vrije tijd geworden. Je kunt er aardig mee reizen tot aan de rand van stedelijke gebieden en vervolgens met openbaar vervoer verder reizen. De verkeershinderende, stinkende vrachtwagens komen de stad niet meer in. Zij dumpen hun goederen in de distributiecentra buiten de stad. De vrachttram, niets meer dan een leger kleine elektrisch aangedreven bestelbusjes, brengt deze vervolgens naar de plaats van bestemming in de stad. De stad wordt leefbaarder, het milieu wordt minder belast en de economie vaart er wel bij. Genoeg over vervoersproblemen en hele en halve oplossingen. De lucht is schoon; we hebben de auto teruggedrongen en we koesteren onze alternatieve energiebronnen. Ik las onlangs dat door aanpakken van de luchtvervuiling het gebruik van medicijnen, die het functioneren van de luchtwegen optimaliseren, is gehalveerd. Je zou maar aandelen Roche hebben! De bereikbaarheid van Eindhoven vanuit alle windrichtingen via openbaar vervoer met het nieuwe openbaar verkeersnetwerk is perfect. Voeg daarbij het feit dat de meeste mensen nog maar een uur of 30 werken en daarvan nog een groot deel op afstand en je hebt een bijna ideale situatie qua schone lucht en bereikbaarheid. Leve de techniek! Wat een veranderingen; de gemiddelde TIM-mer reed in een nogal forse bak in 2006, meestal een MPV die 1 op 8 reed.
Het is overigens niet alleen aan de aanpak van verkeer en vervoer te danken dat de kwaliteit van het milieu met sprongen vooruit gaat. In onze streek die groot is geworden door de gloeilamp is diezelfde gloeilamp totaal vervangen door led-verlichting. In 2006 was ouderwets licht met een gloeidraadje of een gasontlading goed voor 20% van het energiegebruik; dat is met led terug gebracht naar 10%. Behalve het enorme voordeel qua energieverbruik en duurzaamheid is led ook nog op allerlei creatieve manieren te integreren in allerlei apparaten. Good old Philips loopt voorop in de ontwikkeling en productie van leds. De ELA-driehoek is economisch gezond gemaakt en in staat om schommelingen in de conjunctuur min of meer op te vangen; bovendien is de regio ruimschoots gefaciliteerd door Europese subsidies. Daardoor werden kansen geboden voor de inventiviteit en ondernemingszin van bedrijven (Philips, ASML) en onderzoekscentra (Imec). De relaties met andere topregio’s, de samenwerking op internationaal niveau, heeft overigens ook belangrijke, onmisbare impulsen gegeven voor het tot stand komen van de huidige status van de ELA-driehoek. We leven in een topregio die zich kan meten aan Silicon Valley op het gebied van nanotechnologie, ict en elektronica.
Techniek is mooi als de systemen werken tenminste. Laatst hebben we 6 dagen zonder stroom gezeten. Kun je voorstellen dat er geen enkele communicatie mogelijk is en dat er geen of nauwelijks vervoer mogelijk is? Je kon niet eens je dagelijkse boodschappen thuis krijgen. Mijn alarm werkte niet; er was geen televisie en geen dataverkeer. Je kon niet werken en je was verstoken van nieuws. Het was een ramp. Gelukzoekers hebben geplunderd bij het leven in de grote winkelcentra aan de rand van de stad. Toen alles weer hersteld was, bleek dat de stroomstoring voor een aantal ouderen, die van digitale zorg en hulpverlening afhankelijk waren, fataal geworden te zijn. Het was een chaos in het verkeer. De mensen wilden ondanks de stroomstoring toch de op pad. Aangezien het openbaar vervoer plat lag, koos men massaal voor de auto. Dat bleken ze echt niet meer gewend te zijn.
Leve de techniek! We voelen ons er veiliger door, maar tegelijkertijd wordt die techniek gebruikt om ons te monitoren en om gegevens over ons te achterhalen. Alles in dienst van de bestrijding van terreur. De gegevens komen kennelijk in verkeerde handen. Je wordt doodgegooid met allerlei reclame speciaal op jou gericht. Je gegevens liggen op straat en kunnen door jan-en-alleman gebruikt, zeg maar misbruikt worden. Op straat worden we in de gaten gehouden door camera’s, de politie heeft al onze gegevens binnen handbereik en robots zorgen voor onze bejaarden. Dank zij de techniek worden we steeds ouder en hebben we steeds meer kwaliteit van leven. Techniek is mooi als je je de zegen der techniek kunt veroorloven en als het zonder storingen werkt.
Ik praat over “we”. “We” hebben het beter en ik durf te zeggen dat “we” ouder worden enzovoort. We worden hier nu gemiddeld 90 jaar oud. Ik moet hierbij toch een kanttekening maken. Als de 25% echte armen die Europa telt toegang zouden hebben tot dezelfde voorzieningen als de welvarenden zou de gemiddelde leeftijd van de hele bevolking echt de 100 overschrijden. Gezond oud worden is vooral weggelegd voor het welvarende deel van de natie. Op alle scholen en in alle bedrijven is het voortaan verplicht om elke week minstens vijf uur te besteden aan gezonde lichaamsbeweging. Meer mag en wordt zelfs toegejuicht, minder is uit den boze en heeft een negatief effect op je gezondheidszorgpremie en leidt er zelfs mogelijk toe dat je van bepaalde therapieën verstoken blijft. Niemand moppert over de plicht tot bewegen: het is net zo vanzelfsprekend als het feit dat er niet meer gerookt wordt.
Hier in de ELA-driehoek mogen we niet klagen. De lucht moet nog schoner worden en de zinkassen moeten echt helemaal opgeruimd worden. De welvaart is hier groot. De boeren zullen het niet met me eens zijn overigens. Er is nauwelijks nog een boerenbedrijf operationeel. Dat is voor een groot deel te wijten aan het gebrek aan ruimte, maar ook aan de klimatologische veranderingen. Je kunt hier tot oktober ’s avonds buiten zitten. De temperatuur is prima en je kunt elkaar nog verstaan ook, want je hebt geen last meer van het verkeerslawaai. De ruimte die niet direct bestemd is voor bewoning of bedrijvigheid is terug gegeven aan de natuur: de Veluwe is er niets bij. De boeren zijn vertrokken naar de dunner bevolkte gebieden: je vindt in Nederland alleen nog veebedrijven in Noordoost-Nederland. De akkerbouw is vooral verplaatst naar Oost-Europa. Daar komt nu een groot deel van ons voedsel vandaan.

Genoeg over het wel en wee van onze stad en streek. Ik ben sinds kort van het beroepsonderwijs overgestapt naar een middelbare school. Ik ben daar met een prachtproject bezig op dit moment. Na mijn bemoeienis met de herinrichting van de technische opleidingen in onze contreien ben ik een reorganisatie aldaar aan het voorbereiden. We gaan terug naar kleinschalige onderwijsvoorzieningen. Die mammoetinstituten hebben nu echt hun tijd gehad; we gaan terug naar kleine scholen waar iedereen elkaar kent. We gaan kinderen helpen in kleine groepen: geen 30 kinderen in een klas. We proberen de contacttijd in het onderwijs terug kunnen brengen op het peil van de 20e eeuw. Voor mij is onderwijs altijd al een proces van interactie in een groep geweest. Afstandonderwijs is weliswaar een welkome aanvulling van het proces in de groep, maar nooit een geschikte vervanging geweest. Het tekort aan onderwijzend personeel oplossen door afstandonderwijs is nooit de goede oplossing geweest. Het grootste probleem is het overtuigen van de ouders van het feit dat hun kinderen weer meer moeten gaan reizen naar een echte school. Een hot item is het behoud van het vak Nederlands als verplicht vak op het rooster. De voertaal is al een tijdje Engels; Mandarijn Chinees en Hindi zijn keuzevakken. Natuurlijk spreken jouw kinderen al Hindi? De scholen kunnen de concurrentie van een gaming centre overigens tegenwoordig gerust doorstaan. De jeugd kan in gesimuleerde omgevingen op een aantrekkelijke manier leren. Dat mag echter nooit de interactie met de werkelijkheid helemaal vervangen: je kunt pas echt leren als je als school naar de werkelijk toe gaat en of de werkelijkheid (simulatie) in de school haalt.
Het beroepsonderwijs heeft een enorme ontwikkeling doorgemaakt. In onze TIM-groep studeerden we indertijd op een betere samenwerking tussen onderwijs, bedrijfsleven en overheid. De maatwerkoplossingen voor de verschillende branches zijn er gekomen. Ik ben blij dat ik mee heb kunnen werken aan het tot stand brengen van een van de verticale onderwijsinstituten waarin alles van VMBO tot aan HBO en WO zijn ondergebracht. Die instituten kennen een creatieve bekostigingsmix privaat-publiek en liggen dicht aan tegen het bedrijfsleven. Docenten zijn deels aan de school, deels aan een bedrijf gekoppeld. De bedrijfsschool van weleer is niet herleefd. Er is een betere variant tot stand gebracht. Genoeg gepreekt over mijn oude “leidenschaft”.
Wanneer kom je deze kant op? Het wordt tijd dat we nog eens bijpraten over ons TIM-verleden. Vanuit India ben je in stratoshopper in een uurtje of twee hier. Je kunt dan aan den lijve ondervinden dat PSV mee draait in de top van de Europese voetbalcompetitie. Ze tappen hier bovendien nog steeds het roemrijke Dommelsch bier.

Groeten,

......................

Brief 5.

Best, 3 december 2015

Beste .........,

Het is alweer een negental jaren geleden dat we in de decembermaand druk bezig waren om de TIM 9 cursus af te ronden. Je had weer wat olie op het vuur gegooid over het ambitie niveau en de discussie kwam weer los. Ik denk dat dit een van je goede eigenschappen is, die je een uitstekend afdelingshoofd in de research en teamspeler maken.

Ik ben nu bezig om mijn afscheidsspeech te schrijven voor mijn afscheidsreceptie bij Defensie volgende week. Ik ga dan met functioneel leeftijdsontslag op 57,5 jarige leeftijd. In de huidige samenleving is dat heel jong om te stoppen met werken, het merendeel van de werknemers in Nederland verlengt al met 6 tot 12 maanden na hun 65e levensjaar. Dit is financieel gezien ook aantrekkelijk gemaakt door de regering en het is fysiek en mentaal ook haalbaar door de demotieregeling die een aantal jaren geleden is ingevoerd. Ik weet nog dat eind 2006 de discussie over demotie is opgestart door de werkgeversorganisaties en het heeft heel wat stof doen opwaaien.

Uiteraard voel ik me nog te jong om te stoppen met werken. Maar het lijkt me wel fijn om maar 2 of 3 dagen te gaan werken en de rest van de tijd op een andere manier bezig te zijn. Er zijn nog genoeg hobby’s die schreeuwen om weer opgepakt te worden en ik vind het heerlijk om met mijn kleinkinderen tijd door te brengen. Mijn oudste kleindochter is nu 7 en onze kleinzoon is 4. Verder is een andere schoondochter in verwachting, dus de familie blijft groeien.

Hoe gaat het overigens met ........ junior en je dochter. De laatste keer dat we elkaar spraken bij de TIM reünie in 2011 vertelde je nog hoe druk je het had met de kids. Net de periode van zwemles achter de rug en ze gingen alweer naar de volgende sport. Iedere zaterdag op het voetbalveld óf op het hockeyveld, dan nog samen boodschappen doen en de auto’s wassen. De enige rustige dag is dan nog zondag, gezellig naar de ouders en samen met je zoon voetbal kijken.

Omdat de laatste reünie al een tijdje geleden is, leek het me een goed idee om jullie allemaal uit te nodigen voor mijn afscheidsreceptie. De TIM cursus was voor mij het begin van een nieuwe fase in mijn loopbaan.
In de maand december van 2006 heb ik gesolliciteerd naar de functie van Commandant Regionale Personeelsdienst in Oirschot. Na de assesments in januari ben ik in februari 2007 aan deze functie begonnen.

Het bood mij de unieke mogelijkheid om mijn ervaring op managementgebied en op P&O gebied te combineren in een functie. Het was een nieuwe functie, dus er moest veel gepionierd worden. Dit ligt me wel, dus ik heb het reuze naar mijn zin gehad in deze functie. Daarnaast heb ik veel gebruik gemaakt van het TIM netwerk om mijn TIM ambities te verwezenlijken.

De ontwikkelingen op het gebied van bedrijven-school zijn redelijk in lijn met de door ons destijds geconstateerde trends. De organisatorische scheiding tussen bedrijven en scholen is gebleven. De samenwerking, waaronder uitwisseling van personeel, heeft wel een grote vlucht genomen. Dit had naar mijn mening twee oorzaken. Ten eerste doordat de grote ‘schoolfabrieken’ weer teruggingen naar kleine herkenbare units en dat die units in verticale zin, lees VBO/MBO/HBO/Universiteit, ook gingen samenwerken. Ten tweede heeft de regering besloten om de jongeren tot hun 28e levensjaar te blijven volgen en stimuleren. Er is een verplichting om te leren of te werken voor minimaal 32 uur per week.

Binnen Defensie hadden we ons destijds als al doel gesteld om iedere militair tijdens zijn diensttijd een maatschappelijke meerwaarde te geven. Maar door de nieuwe wetgeving is dat voor veel bedrijven ook aantrekkelijk geworden. Nu werken we met arrangementen, dit is een arbeidsovereenkomst waarvan zowel werken als leren deel uitmaakt. Het deel leren wordt door de overheid gesteund met allerlei fiscale voordelen en studiebijdragen. Voor veel jongeren is de spreiding van het leertraject een uitkomst, enerzijds omdat door de combinatie van theorie en praktijk de leerstof beter beklijft en anderzijds omdat ze dan al geld verdienen en op eigen benen staan.

Als Defensie stemmen we onze arrangementen af op het bedrijfsleven en hiermee hebben we geen problemen bij de uitstroom van de militairen.
Uiteraard concentreren we ons in eerste instantie op het militair maken en vormen van de jongere en in het laatste deel concentreren we ons meer op de studie, waarbij ook stages naar bedrijven normaal zijn geworden.

De internationale veiligheidssituatie is gelukkig in de afgelopen jaren weer iets stabieler geworden. In 2006 zaten we nog volop in de terroristendreigingen, maar gelukkig zien we de laatste jaren een nieuwe generatie wereldleiders. Zij handelen vanuit respect voor elkaar en scheppen een minder vijandige wereld. De dreiging voor grootschalige conflicten is afgenomen dit heeft ook gevolgen voor onze organisatie. Het brigade niveau is afgeschaft en we formeren onze eenheden tailor-made voor een specifieke missie. De missies zijn na Afghanistan onverminderd gevaarlijk gebleven, maar het doel is en blijft het zo snel mogelijk weer op orde brengen van de samenleving van het desbetreffende land. Maar dan wel een samenleving die aan de wensen van het volk voldoen. We hebben in ieder geval geleerd om dit op politiek niveau vooraf vast te stellen en niet meer tijdens de missie.

Dat gevoel van een nieuwe generatie heb ik ook op andere gebieden. Wat mij het meeste opvalt is de huidige generatie ouders. Terug naar regels, duidelijkheid en respect als uitgangspunt voor de opvoeding komt de kinderen allen maar ten goede. Deze tendens is ongeacht de geloofsopvattingen en het is fijn dat er zich een breed nieuw bewustzijn ontwikkelt. Dit komt ook ten goede aan het milieu en hiermee het leefbaar houden van onze wereld.

Maar bij het terugblikken bij mijn loopbaan bij Defensie komen ook meer beschouwelijke zaken aan de orde. Een presentatie die me altijd is bijgebleven is die van Mathieu Weggeman. Het was zeer inspirerend en ik ben nog lang in de flow geweest. Hij zei ook iets over de vier bij vier matrix en de cultuur binnen Defensie overdenkende bracht mij op het idee van een matrix. Militaire besluitvorming is een zaak van ratio, bedenken van verschillende mogelijke wijzen van optreden en hier een keuze uit maken op basis van criteria. Maar komt er dan geen gevoel of intuïtie aan te pas? Nu, ik denk bij velen wel, in ieder geval wel bij mij. Het is alleen moeilijk rationeel te maken. Aan de basis van onze organisatie is dit iets gemakkelijker. Als je in Afghanistan op patrouille bent, dan gebruik je al je zintuigen en komt je intuïtie gemakkelijker naar boven en het loont om hiernaar te luisteren. Maar hoe hoger je in de organisatie komt, hoe moeilijker dit wordt.

Daarom onderstaande matrix tot nadenken en discussie. En om de Mathieu te citeren, het is en blijft een concept.

Over gevoel gesproken, de golfballetjes van TNO werken inmiddels uitstekend en zijn ons nano gevoel in een kring van 5 km rond onze kampementen.

Ik nodig je uit voor mijn afscheidsreceptie op vrijdag 11 december 2015. Ik verwacht je om 14.00 u op de van Brederodekazerne in gebouw J en na de afscheidsreceptie is er ook een maaltijd. Jeffrey, onze pater, zal er ook zijn.

Groetjes,

..........

 

Brief 6.

Beste .........,

Tja, daar zul je wel verbaasd over zijn. Een brief van mij te krijgen na zoveel jaren.
Om je geheugen even op te frissen: we zaten samen op een TIM-cursus (Training Interactie Management), die gehouden werd in de regio Eindhoven.
Het doel van deze cursus was om mensen van diverse geledingen (overheid, kennisinstellingen en bedrijfsleven) bij elkaar te brengen om daardoor het “netwerken” te vergemakkelijken.
Ik was toen werkzaam op de Technische Universiteit Eindhoven (Dienst ICT) en bleek de nestor van het gezelschap. Jij werkte bij ........, een ingenieursbureau.
Begint alles weer een beetje te dagen ?

Inmiddels ben ik al enkele jaren met pensioen en geniet ik met volle teugen van mijn vrije tijd en mijn gezin, hoewel ik het nu regelmatig drukker heb dan ooit tevoren.
Tijdens mijn dagelijkse doorspitten van de krant kwam ik een artikel tegen waaruit bleek dat ......... failliet was verklaard. Dit alles was te wijten aan een aantal miskleunen bij enkele grote projecten op het gebied van infrastructuur.
Vooral de poging om de TU beter toegankelijk te maken middels een geautomatiseerd vervoer met kleine autootjes, liep uit op een mislukking.
Het miljoenen kostende project poogde het station en de binnenstad van Eindhoven met de TU te verbinden. Er moest een soort van autootjes-trein komen waar je in en uit kon stappen en die continu zou rijden, zodat je nooit hoefde te wachten.
Op die manier kon je comfortabel pendelen tussen de stad en de TU.
Het idee was prachtig, zoals zo vaak met geavanceerde zaken, maar de uitvoering liet zwaar te wensen over en de kinderziektes bleken ook na enkele jaren niet verdwenen te zijn. De stroom auto’s stokte regelmatig, het viaduct bij het station bleek veel te stijl (er moesten extra investeringen worden gedaan in het aandrijfmechanisme) en tot overmaat van ramp sloeg het systeem regelmatig op hol, waardoor het in- en uitstappen een zeer risicovolle aangelegenheid werd, waar velen zich niet aan durfden te wagen.
Het geheel staat nu te roesten en is alleen nog ter lering van: “Zo moet het dus niet!”…

Ik heb je adres achterhaald en kwam er achter dat je nu bij TNO werkzaam bent in de automotive. Misschien dat je samen met ........... (ook oud TIMmer) daar nog leuke dingen kunt gaan doen en dan vooral zaken die “in beweging” blijven… (grapje)

Misschien dat je je ook nog herinnert aan welk project ik toen deelnam. Het was een onderzoek naar het idee “Bedrijfsschool” dat net na de 2e wereldoorlog aardig was aangeslagen, maar dat in jaren ’80 van de vorige eeuw verdween toen alles erg goed ging met de economie. De vraag naar een soort van bedrijfsschool kwam hier en daar weer opzetten toen er een grote vraag ontstond naar goed opgeleid peroneel in de technische maakindustrie. Bedrijven als DAF en Philips kregen maar geen goed personeel en verweten het ROC geen opleidingen te hebben, die goed aansloten bij de wens van het bedrijfsleven.
Ons onderzoek leverde zowel voor als tegenstanders op, maar men was het wel eens over het feit dat er tussen het bedrijfsleven en de scholen meer afstemming moest komen.

Nu we flink wat jaren verder zijn is het natuurlijk prachtig te zien dat er een bloeiend opleidingscentrum actief is (verankerd in het ROC) met het Evoluon als infocentrum voor bedrijven die willen participeren. En flinke vinger in de pap heeft Defensie, die al de eigen opleidingen heeft uitbesteed aan dit centrum.
Voorwaar een hele goede zaak voor de regio.

Even tussendoor: de hele Dienst ICT van de TU Eindhoven is geoutsourced. Toen in 2012 het gros van de harde-kern met pensioen ging, verdween het hart van de Dienst en dat was voor het CvB aanleiding om een externe partij de zaak te laten overnemen.
Overigens is de TU Eindhoven er ook in het 3TU verhaal erg bekaaid van afgekomen.
Het grootste deel van de opleidingen kwam toch weer in het Westen terecht, ondanks alle mooie woorden voor onze regio als “Brainport” en “KennisRegio”.

Als je nu na 10 jaar terugkijkt dan zie je dat er eigenlijk niet zoveel veranderd is.
De Regio doet het niet slecht, maar van een grote dynamische driehoek Leuven-Aken-Eindhoven is vooralsnog geen sprake. Er zal nog veel energie in gaan zitten om de innovatieve bedrijven hier te kunnen behouden.
Natuurlijk is het verdwijnen van de euro grotendeels debet aan de moeilijke tijden die we hier tegemoet gaan. Immers: wie zit er nog op de gulden te wachten ?

Om niet helemaal in mineur te eindigen wil ik je nog even vertellen dat mijn zoon is afgestudeerd in de Biomedische Technologie en dat hij nu zijn promotieonderzoek verricht op de Universiteit van Maastricht. In die tak van sport zijn we het wel goed blijven doen in de Regio en hebben we uiteindelijk de jeugd weer nodig om de zaken in de toekomst blijvend rooskleurig te doen zijn.
Mijn dochter zit in de afronding van de studie Bouwkunde, een ideale combinatie van techniek en creativiteit. Ze zal verder gaan als architect denk ik zo.

Besdte ........, het ga je goed, met je nieuwe baan en met je gezin, en wie weet komen we elkaar nog eens tegen op een of andere reünie bij Brouwerij de Koningshoeve in Berkel-Eschot, hoewel ik zelf geen bier drink…

Groeten van
............................
Oud-collega TIM-9

Brief 7.

Beste TIM-9 buurman,

Einde 2006 waren wij beiden deelnemer aan genoemde TIM-9-cursus. Nu, ruim 10 jaren later, denk ik daaraan terug.

Ik zit met mijn brain-gestuurde-laptop aan een zwembadje in Zuid-Afrika. In 2006 bezocht ik dat land voor de allereerste keer. Uiteraard met mijn vrouw en kinderen, zoals ook nu. Alleen, nu met de beide partners van mijn dochters en hun kinderen. Juist ja, mijn kleinkinderen.

Ik weet nog dat in TIM-9 werd gevraagd om onze passie of ambitie, en die zou betrekking moeten hebben op de regio Eindhoven. Toen meldde ik al mijn zakelijke ambities en opmerkingen, met de opmerking dat het niet mijn passie betrof: dat is namelijk mijn gezin. Mijn dochters waren toen 15 en 13, en ik heb altijd gehoopt dat ze me opa zouden maken. Da’s gelukt. Heerlijk. Mijn passie is werkelijkheid geworden. Iets wat mijn eigen vader en mijn eigen opa nooit is gegund.

Terug naar TIM-9. Een opvallend verschil heb ik al vermeld: ik schrijf je dit met mijn brain-gestuurde-laptop. Niet meer al dat getokkel op toetsenborden etc. maar gewoon denken, wijzigen, terugdenken, aanpassen, nadenken, weer verder denken en ja hoor, dit alles komt in een tekst (in word-2025-format) op mijn computer.

Nu echt terug naar TIM-9: ik weet nog dat jij toen bij DAF werkte en zou gaan verhuizen van Brandevoort naar Nuenen. In deze laatste plaats wonen wij nog steeds. Al vanaf 1989. Alleen, we verdelen onze tijd tussen Franschhoek in Zuid-Afrika en Nuenen in Nederland.

Wonderbaarlijk. Toen nog was een of andere gele DAF-truck “state of the art”. Nu, als we hier in Zuid-Afrika reizen, gebeurt dat regelmatig met een computer- en brain-gestuurde electromagnetische DAF CityCruiser. Deze ontwikkeling komt voort uit onze samenwerking. Immers, indirect was ik toen, via .........., betrokken bij het Phileas project. Jij als DAF-collega was uiteraard ook zeer betrokken bij transport en vervoer, en juist dat bracht ons later bij elkaar.

Typisch toch. Toen telde ons bedrijf ruim 350 medewerkers, en had ......... Holding er 800 in enkele europese landen. Nu is Zuid-Afrika ons head-office geworden, en alleen hier werken al 2500 medewerkers.

Wat ons bij het eerste bezoek aan Zuid-Afrika het meeste opviel waren de enorme tegenstellingen. De rijke blanken en de arme zwarten. De townships waren zo in-en-in triest en confronterend dat juist daarin onze tijd & energie is gaan zitten (die van mij, en van mijn vrouw & kinderen).

Mijn oudste dochter, .........., had toen net een baantje bij restaurant de Zonnewende in Nuenen. Nu nog een van de toonaangevende locaties in Nuenen en Zuid-Oost-Brabant. Maar, ook haar energie heeft zich gefocussed op Zuid-Afrika. We exploiteren een keten in Zuid-Afrika voor en door de zwarten alhier. En, ja, al die computer- en brain-gestuurde electromagnetische DAF-Simac-City-Cruisers worden door de toenmalige township-bewoners gemaakt. Aan het einde van de dag eten ze allemaal, gezellig en met elkaar, in onze restaurant. Weet je, onze toenmalige gids (Zippo genaamd = “geschenk van god”) is nu locatiemanager in Kaapstad.

Tjonge, ik zit deze brief te schrijven in 2016 en vergeet helemaal het doel van TIM-9 in 2006. Hoe vertalen we onze ambities voor de regio Eindhoven in toekomst & succes. Nou, het bovenstaande is daarvan wel een illustratie. Ik weet nog dat ik toen een standpunt innam dat de regio Eindhoven een beetje preuts en roomser als de paus omging met samenwerking en business. Immers, er was toen een glasvezelnetwerk, maar samenwerking tussen gemeente, onderwijs en bedrijfsleven was moeizaam. Oh wat baalde ik dat diverse andere ICT-bedrijven zaken konden doen met regionale instituten terwijl ik als regionaal ondernemer maar moeizaam echt voet aan de grond kreeg.

Gelukkig heeft de regio het lef gehad meer voor zichzelf en elkaar te kiezen. En, daarmee het succes naar haar hand gezet. Was brainport toen meer een logo voor de buitenwereld dan een verbintenis tussen regionale partijen, inmiddels is brainport een “tweede leven en natuur van ons allemaal geworden”.

Op allerlei fronten. Weet je ? Mijn vrouw, ........, was toen betrokken bij de wereldwinkel in Nuenen. Goede initiatieven, op vrijwillige grondslag, met idealistische doelstellingen. Als je nu ziet hoe we met elkaar omgaan en met name de relaties tussen de Zuid-Afrikaanse landen en de Europese wereld hebben ingevuld, dan liggen in de beginjaren 2000 vele grondslagen voor de huidige wereldeconomie.

Wat nog het leukste is ?
Dat we de chinese economie hebben weten te keren. De regio Eindhoven is een omgeving waarin kennis, productie en handel als een 3-eenheid acteren. En daarmee is het een toonaangevende regio geworden in onze wereldeconomie. Er is niet vanalles uit onze regio verdwenen. Het is juist een multi-culturele en zeer pluriforme omgeving geworden, waarin allerlei economische, sociale en culturele facetten op evenwichtige wijze hun plek hebben gevonden.

Tja, en dan nip ik nog ff aan mijn glaasje Merlot. Want, dat moet ik wel zeggen. Ik ben overwegend in dit werelddeel en de natuur, het klimaat en de wijnomgeving spreken me erg aan, en prefereer ik boven het killere en minder charmante Nederland.

Ik weet ook nog dat ik toen druk was met de ICT-omgeving van Laurus en het overnemen daarvan door ...... . Ook zij zijn er helemaal bovenop gekomen. Een wereldconcern. Ook dit weer door het juist leggen van onze onderlinge relaties. Toch ?? Immers, wie bevoorraadt onze restaurants en wie levert aan de shops ten behoeve van onze medewerkers.

Genoeg hierover. Het is 29 december 2016. Bijna weer een nieuw jaar. Ik ben nu 54 jaar. Toen ik in 2006 aan TIM-9 deelnam dacht ik “ik vind het maar niks, dat werken tot m’n 65e”. Maar, nu is het allemaal anders. We werken aan een gezamenlijk wereldwijd doel, en dat motiveert, inspireert en geeft energie. Ik hoop dat we elkaar bij het volgende TIM-9 lustrum weer ontmoeten en spreken. Met elkaar hebben we wat leuke initiatieven ontplooid, en hebben we er wat van gemaakt.

Mijn passie is en blijft mijn gezin. Maar, met dat als basis en achtergrond, doen we met elkaar (als gezin en met anderen) leuke, goede en resultaatgerichte dingen met elkaar. Oh ja, Jules Ruis met z’n fractalen heeft toch gelijk gekregen. Met onze wereldwijze Laurus-formule verhandelen we nu medicijnen en preparaten die op basis van zijn theorieën zijn ontwikkeld en geraliseerd. Dat het ook een model voor de economische en bedrijfsmatige en organisatorische ontwikkeling is vindt nog steeds niet zoveel gehoor. Maar ja, nog eens 10 jaren verder zal ook dat wel komen.

Mooi, dit was het wel. Proost op het volgende jaar en laten we met elkaar nog eens een nieuw idee tot realisatie brengen. Het gezin .......... is er helemaal klaar voor. Immers, “we moeten toch tot onze 65e” ! Kunnen we maar net zo goed er wat zinvols van maken.

Met hartelijke groet,

....................

Brief 8.

Dommelbos, 28 december 2019

Beste .........,

Net na de millenniumwissel studeerde ik af , en snel daarna begon mijn ‘werkzame leven’.
De aanstaande decenniumwissel is voor mij dan ook een mooie gelegenheid om eens terug te kijken op de afgelopen twintig jaar. Want er is veel gebeurd in die periode.

Je kunt je ongetwijfeld nog herinneren dat het nieuwe millennium turbulent startte met grootschalige terroristische aanslagen in Amerika, Madrid en London. Ons eigen land bleef hiervan gelukkig gespaard, maar werd wel wereldnieuws door de politieke moorden op Fortuyn en Van Gogh. Het gevoel van onveiligheid en angst leidde aanvankelijk tot sterk afkerende reacties. Niet alleen met de ‘wars on terror’ in Afghanistan en Irak, maar ook met vergaande veiligheidsmaatregelen in de eigen landen. Onvoorstelbaar maar waar, je mocht toen niet eens meer tandpasta meenemen in een vliegtuig naar de Verenigde Staten!

Gelijktijdig liep de Westerse economische motor stroef, ondanks dat China en Oost-Europa toen nog slechts bekend stonden als lage-loon landen. De veelal centrumrechtse regeringen in West-Europa moesten echter hard ingrijpen, het gemor van hun bevolkingen voor lief nemend. Vanaf 2005 leidde dit aanvankelijk tot meer centrumlinkse regeringen in de landen van de Europese Unie. Maar door de aanhoudende groei van China, en in haar kielzog landen als Rusland, India en Brazilië, groeide het besef dat de Europese verzorgingsstaten echt aan vernieuwing toe waren.

Zoals zovaak bleek een nijpend probleem de uiteindelijke oplossing te bieden. Schaarste leidt immers tot creativiteit. Natuurlijk was al veel langer bekend dat ons gigantische fossiele energieverbruik allerlei problemen met zich meebracht. Maar pas toen de prijzen voor energie en grondstoffen in 2009 explodeerden ten gevolge van de snelgroeiende economieën elders in de wereld, werd dit besef een probleem wat iedereen ter plekke in zijn portemonnee voelde. De transitie naar onze huidige biobased economy werd weliswaar al in 1972 ingezet met het Rapport van de Club van Rome, maar kwam pas echt op stoom toen fossiele energie rond 2010 nagenoeg onbetaalbaar werd.

De Europese maak- en procesindustrie dankt haar huidige sterke positie aan het feit dat zij al ruim daarvoor zich concentreerde op milieuvriendelijke producten en productieprocessen. De Europese richtlijnen uit 2007 ten aanzien van ecodesign en eco-efficiency waren erg ambitieus, en leidde toentertijd tot zeer zware kritieken uit werkgeverskringen, achteraf blijken ze een economische meesterzet te zijn geweest. De tijdens onze Training Interactie Management besproken politieke partij GroenRechts is weliswaar nooit opgericht, de huidige politieke partijen omarmen het ondernemingsmodel van Green Businesses allemaal.

Ik ben sowieso gelukkig dat in de politiek het besef gegroeid is dat economische ontwikkeling niet te sturen is, maar dat je als overheid slechts ervoor moet zorgen dat je de juiste voorwaarden schept. Hoewel we onze achterstand nog steeds niet geheel hebben ingehaald, lijken de jarenlange investeringen vanuit het Deltaplan Onderwijs nu hun vruchten af te werpen. Talentvolle Nederlandse studenten vluchten niet langer meer massaal naar het buitenland, integendeel, zelfs Amerikaanse studenten kiezen steeds vaker voor een stage of promotieonderzoek aan een van de Europese Universiteiten. Zoals je ongetwijfeld via de nieuwssites hebt kunnen horen, krijgen zowel de Vlaamse als de Nederlandse locaties van de Brainport University Group hiervan een buitenproportioneel groot deel. Ik ben dan ook benieuwd waar mijn eigen kinderen (intussen twee flink opgeschoten pubers) voor zullen gaan kiezen: kwaliteit dicht bij eigen huis, of toch het avontuur van een andere cultuur? Ach ja, vanwege de verplichte twee jaar in het buitenland zullen ze toch wel breder georiënteerd aan hun carrière beginnen dan wij toentertijd.

Minpunt blijft natuurlijk dat het mobiliteitsvraagstuk in de regio nog steeds niet afdoende is opgelost. Ik heb goede hoop dat door het daverende succes van drive-by-Galileo besturingssystemen er nu wel eindelijk voldoende aandacht en politieke wil komt voor de noodzakelijke technologische vernieuwingen in de bijbehorende infrastructuren. Het is tegelijkertijd echt prachtig om te zien welke successen de Nederlandse automobielindustrie momenteel boekt, zeker na het echec met Nedcar eind 2007. Sleutel tot succes bleek uiteindelijk de inbreng van jonge talentvolle designers, onder andere vanuit de design opleidingen in Eindhoven en Delft. De voertuigen die momenteel worden ontwikkeld in de regio zullen ongetwijfeld heel zuinig én heel slim zijn, maar we zijn het zo langzamerhand ook aan onze stand verplicht voertuigen op te leveren die wereldwijd de toon zetten op het gebied van automotive design.

Goed, tot zover mijn algemene beschouwingen over de afgelopen 20 jaar. Nu iets over mijzelf. Niet lang na de afronding van onze Training Interactie Management kreeg ik de kans om de overstap te maken naar het commerciële bedrijfsleven. Een stap die ik graag maakte omdat ik bij de provincie Brabant regelmatig aanliep tegen de bureaucratie en politieke wirwar waarin je als ambtenaar dient te opereren. Wellicht kun je je mijn cynische opmerkingen daarover nog wel herinneren. Het bleek het begin van een lange periode tot nu toe waarin ik, vanuit verschillende functies, grote en kleine bedrijven, nationaal en internationaal, adviseerde over idea & innovation management. Een hele prettige rol, die mij in staat heeft gesteld hele bedrijfsculturen aan de kaak te stellen en nieuwe organisatiestructuren te implementeren, alles erop gericht om de individuele werknemer meer vrijheid en verantwoordelijkheid te geven, en zo het innovatief vermogen van organisaties structureel te vergroten. Wat er toe heeft geleid dat ik de afgelopen jaren vele verrassende producten en samenwerkingsverbanden tot mijn eigen verrassing recht onder mijn eigen ogen zag ontstaan. Want ook in mijn vakgebied geldt dat je niet meer kunt doen dan de juiste voorwaarden scheppen. De mensen zelf bepalen of er geïnnoveerd wordt of niet!

Ik ben benieuwd hoe het jou intussen vergaat. Het laatste wat ik heb vernomen, is dat je directeur werd van ........ Personal BV, de spin-off voortgekomen is uit de Mincubator van ......... , Organon en Philips op de Bioconnection campus in Oss. Als ik het goed begrepen heb, ontwikkelden jullie daar in vivo biomarkers om in stallen per dier de ideale klimatologische omstandigheden te kunnen bepalen. Uiteraard was .......... er toen als eerste bij om bijbehorende individuele klimaatregelsystemen te leveren.
Goed om te zien dat op de verschillende campussen met enige regelmaat op soortelijke wijze succesvolle nieuwe ondernemingen ontstaan, en dat dit door het ontwikkelen van laagdrempelige voorzieningen zoals de speciale incubators voor MKB-ondernemingen, nu ook voor het regionale MKB toegankelijk is. Persoonlijk verwacht ik de komende jaren dan ook nog veel nieuwe Zuid-Nederlandse start-up’s. Het zal ook nodig zijn, we moeten blijven vernieuwen willen we onze posities kunnen vasthouden.

Beste ........, ik ben benieuwd naar je antwoord, maar wens je in ieder geval alle sterkte en gezondheid voor de komende twintig jaar. Het ga je goed!

Vriendelijke groet,

..................

Brief 9.

Bavel, 27 december 2020

Beste ..........,

De laatste dagen van het kalenderjaar en de periode net na de kerstdagen zijn voor mij altijd dagen van reflectie geweest. Het vreemde van de reflectie van de afgelopen dagen was dat ik door terug te denken aan 2020 en het bijlezen van een aantal kranten op mijn telefoon (ik was niet aan bijlezen gekomen vanwege de drukte van de afgelopen tijd) terug moest denken aan de TIM-9 die ik samen met jou gevolgd heb in 2006.
Ik las namelijk een artikel in de Financial Times. Dit artikel beschreef een interview met de CTO van Noliac NV – het meest vooraanstaande bedrijf op het gebied van piëzo componenten toepassingen. Een interessant artikel (de interesse voor piëzo na TIM-9 is gebleven) waarbij ik mezelf pas aan het einde van het artikel realiseerde dat ik de geïnterviewde kende. Deze geïnterviewde was jij namelijk .........
Tegelijkertijd vroeg ik me af hoe het leven er destijds voorstond. Ik kan me herinneren dat ik de TIM-9 zeer interessant vond, maar dat ik voor twee van de zeven bijeenkomsten heb moeten afhaken vanwege bedrijfsmatige zaken. Hier baalde ik behoorlijk van, gezien ik zelf veel moeite had gedaan om aan de TIM-9 training mee te doen. Het bij elkaar komen met een gemêleerd gezelschap deed mij erg goed. Ik realiseerde me weer dat de cijfermatige kant van zaken vaak een beperkte is en een gevolg van beslissingen en zaken die genomen worden in de core business. Omringd zijn door mensen die voornamelijk te maken hebben met die core business en hun mening horen over zaken die normaal gesproken aan mij voorbij gaan was daarom meer dan de moeite waard.
Op het moment van de TIM-9 training zat ik ook nog midden in een verhuizing. De eerste keer dat ik een woning kocht samen met mijn vriendin. Ik ben overigens nog steeds bij haar, iets om trots op te zijn in deze tijd. We hebben daar maar kort gewoond, omdat we in 2009 naar het buitenland verhuisd zijn. Daar wonen we nu al weer elf jaar.
Met Nederland en specifiek de regio Zuidoost Brabant is het niet zo goed afgelopen, zoals je weet. De “Triple Helix” heeft toch niet gewerkt, zoals benodigd om de regio te laten concurreren met China en India. Of was het al een verloren zaak toen wij onze training volgden? Hoe zouden Jan, Jules en Poul hierover denken? Ik begreep via via dat Jules na het succes met zijn patenten en technologie uiteindelijk het Evoluon heeft gekocht en er is gaan wonen. Ik heb hem een jaar of vijf geleden nog een keer gesproken. Van Jan en Poul heb ik na de training niets meer vernomen. Heb jij ze nog gesproken?

Genoeg geschreven over de goede oude tijd. Een brief schrijven, is trouwens ook al zo ouderwets, maar goed. Na het lezen van het artikel vroeg ik me eigenlijk af hoe het jou vergaan is in de jaren na TIM-9. Je kinderen zijn waarschijnlijk het huis al uit. Uiteraard was jij het meest bevlogen met het onderwerp van ons TIM-project. Ik vond het interessant hoe iemand met een dergelijk rustig karakter, iedereen duidelijk probeerde te maken hoe de piëzo vork in de steel zat. Dat de interesse voor het onderwerp zo groot was dat je er uiteindelijk je werk in zou vinden, had ik echter niet verwacht.
Het lijkt me interessant om binnenkort weer eens bij elkaar te komen om bij te praten over allerlei zaken. Ik weet nog niet precies wanneer ik weer in Europa ben, maar dat zal al binnen afzienbare tijd zijn. Wellicht dat we dan iets kunnen afspreken? Of misschien zit jij in de komende periode wel in Argentinië?

Voor nu, het ga je goed en de beste wensen en veel gezondheid voor jou en je familie in 2021!

Met hartelijke groet,

...................

Brief 10.

Veldhoven, 29 december 2006

Beste ........,

Ik heb er wel even tegenaan zitten hikken voordat aan deze brief aan de toekomst begon. Nu is het vijf voor twaalf en heb ik mezelf ertoe gezet. Wat ik wel een beetje jammer vind, is dat de brief niet over een ver toekomst beeld mocht gaan. Het moest zich beperken tot komende 5 a 10 jaar. Dus niet teveel fantaseren, maar concreet blijven.
Als eerste toch even terug in de tijd, de deelname aan de TIM. Dit werd aan mij voorgesteld door mijn leidinggevende. Hij had er zelf ook aan deelgenomen ( TIM 7 ) en stelde het mij voor. Mijn eerste gedachte was, “wat moet ik nou met zo’n netwerkcursus ? “. Het begrip netwerken had bij mij een negatieve klank. Ik houd niet zo van netwerken, gewoon recht toe recht aan, niet teveel poespas. Ik moet constateren dat de TIM mij toch positief heeft verrast. Ik ben het begrip netwerken anders gaan bekijken. Voor mij is de belangrijkste leerervaring dat je om succesvol te zijn in het ordernemen je alle drie de partijen (onderneming, kennisinstelling en overheid ) echt nodig hebt. Contacten, samenwerking en netwerken zijn noodzakelijk. Vooral het spelletje waar we als groep in 3 subgroepjes waren verdeeld en uiteindelijk alle 3 met lege handen stonden vond ik bijzonder leerzaam.
Gegeven deze leerervaring nu voorwaarts in de tijd.

Mijn passie ligt vooral in het maakproces en dan vooral van complexe produkten. Bij ........ voel ik me daarom bijzonder thuis. Het gaat bijzonder goed met het bedrijf. We verwachten dat we in 10 jaar tijd een omzetverviervoudiging kunnen realiseren in 2008. Toch hebben we al ruim 10 jaar een vestiging in het Tsjechische Brno waar al veel produktie vanuit Nederland naar toe is getransferreerd. Een faktor 5 aan loonkosten is nog steeds het verschil in een produktie-omgeving. Ook onze Inkoopafdeling schuimt Oost Europa en het verre oosten af op zoek naar mogelijkheden. En ondanks dat alles is er toch nog groei in Nederland. Dat stemt mij optimistisch over de toekomst. Loonkosten alleen maakt niet het verschil. Samenwerking wel !
Vanuit mijn rol binnen ....... wil ik daar graag een verdere bijdrage aan leveren. Met name door de betrokkenen in het produktieproces van onze grotere leveranciers in Nederland meer te betrekken bij ons produktieproces. Binnen ons bedrijf werken alle disciplines intensief samen als er problemen opgelost moeten worden voor bestaande produkten/processen. Over de grens naar onze toeleveranciers is dat vele malen minder intensief. Telefoontjes of e-mail en af en toe een bezoek over en weer daar blijft het bij.
Er wordt dan ook veel gemopperd over de kwaliteit van onze leveranciers. Dat moet beter kunnen. Het plan is dan ook, de bij levering naar ....... betrokkenen van onze grotere leveranciers, in kaart te brengen en hun intensiever te betrekken bij onze produktie.
Bijvoorbeeld door bedrijfsbezoeken te organiseren, hierbij contacten te leggen met medewerkers die ervaring hebben met afkeuren, laten zien hoe de geleverde onderdelen verwerkt worden in ons eindprodukt, laten zien waar onze eindprodukten naar toe gaan, wat onze klanten ermee doen etc. Een netwerkje opzetten dus !
Hiermee is voor mij de cirkel rond.
Ik wens jou ook veel schrijfplezier, indien je de brief nog niet af hebt en tot ziens op de afsluiting 11 januari.

Met vriendelijke groet,
........................

Brief 11.

Utrecht, 1 januari 2027

Beste .......... ,

Het is al weer een flinke tijd geleden, 20 jaar om precies te zijn, dat wij gezamenlijk de training Interactiemanagement volgden. Leuk om daaraan terug te denken. Leuk om aan de groep te denken met wie we boeiende lezingen en colleges gezamenlijk beleefden, maar vooral ook was het boeiend om met generatiegenoten stil te staan en te bediscussiëren wat ons in die tijd bezig hield. Van jou is me vooral bij gebleven hoe menselijk en nuchter je in het leven stond en, als ik je goed inschat, nog steeds zult staan.

Ik herinner me dat we het met de groep eens hadden over het ontbreken van ‘groen rechts’ in het Nederlandse politieke landschap. Dat is er in ieder geval van gekomen en we hebben hiermee een gezond economisch klimaat kunnen behouden met meer aandacht voor de wereld om ons heen. Ook de wereldmachten China en India, de “nieuwe titanen” van die tijd, veelvuldig onderwerp van gesprek, zijn intussen een vanzelfsprekendheid. Het toenmalige Corus is al weer bijna 20 jaar in stabiele Indiase handen. Dat is in elk geval voor de Nederlandse tak een hele verbetering gebleken, zeker als je kijkt naar de dominante rol die zij nu in de wereldwijde R&D spelen. Er is veel veranderd in die 20 jaren. Maar een ding is intussen zeker: we hebben onze, spreek de Nederlandse positie op het terrein van productie en industrie kunnen behouden en op een aantal terreinen zelfs weten te versterken. De high tech machine- en apparatenbouw doet het goed en ook heeft Nederland, gezamenlijk met Duitsland en België in de Euregio, een sterke positie in de automobieltoeleverindustrie weten op te bouwen. Persoonlijk vind ik het leuk om te zien dat er met name ook veel kleinschalige bedrijvigheid is ontstaan in deze sectoren, waardoor er ook een sterke maatschappelijke verankering tot stand is gekomen. Overigens is het ook zeer indrukwekkend om te zien tot wat voor een positie bijvoorbeeld een Holst Centre is uitgegroeid; iets meer dan 20 jaar geleden in het leven geroepen, telt het inmiddels al meer dan 1.000 medewerkers.

Met veel plezier denk ik ook terug aan het projectgroepje “Mobiliteit”, waar we met een man of 5 uit de training hebben nagedacht over de toekomst van het verkeer in Brabant. Lean Mobility was ons motto; ik heb weer even in mijn documentatie van de training zitten bladeren. Een beetje uit de losse pols allemaal, maar op een aantal punten hadden we het toch redelijk bij het rechte eind. Bizar hoe zich dit allemaal heeft ontwikkeld in de laatste jaren. Onvermijdelijk natuurlijk met de enorme groei van met name het vrachtverkeer tot ca. het jaar 2015. Er was gewoon geen doorkomen meer aan. Nu kun je er lachend aan terugdenken, maar het was natuurlijk een drama. De maatschappij is letterlijk tot stilstand gekomen. Ongelofelijk dat het al weer 15 jaar geleden is dat het 1e kabinet Bos met zijn ingrijpende hervormingsprogramma’s kwam om dit weer in goede banen te leiden. Ik denk dat er in minder dan 2 jaar tijd meer dan 20 % van de Nederlandse bevolking met financiële ondersteuning van de overheid van baan zijn veranderd. Maar de grootste verandering was ongetwijfeld dat het volledige, niet regiogebonden, goederenverkeer naar het spoor werd verbannen. De Betuwelijn zit al weer jaren boven de 90% van zijn maximale capaciteit, wat een enorme ontlasting voor het wegennet betekent en wat zonder deze maatregel nooit was gerealiseerd. Intussen zijn we natuurlijk al weer een hele stap verder. De hogesnelheidsbussen suizen door het land en de kanalen in Nederland worden meer gebruikt dan ooit eerder in de geschiedenis. Voor mij zelf is het natuurlijk leuk om te zien wat er van alle actieve en autonome voertuigsystemen terecht is gekomen waar ik indertijd bij TNO mee bezig was. De hogesnelheidsbussen zijn wellicht het mooiste voorbeeld. Het ziet er naar uit dat over ca. 3 jaar zelfs de eerste volledig autonome bussen op de Nederlandse snelwegen zullen verschijnen. Maar ook in de auto is het wel erg prettig om nu gewoon de “auto-pilot” aan te kunnen zetten en bovendien is het er een stuk veiliger door geworden. Ik kan mij niet meer herinneren dat er de laatste keer op de snelweg een ongeluk is gebeurd; dat wil wat zeggen.

Het lijkt me leuk weer eens van je te horen. Wellicht dat we elkaar op de komende Nieuwjaarsborrel in het Evoluon nog zien.

Met vriendelijke groeten,

..........

Brief 12.

Nuenen, 3 januari 2017

Beste .......,

Wat leuk om elkaar weer eens te spreken; wat dat betreft komt het er veel te weinig van. Gelukkig hebben we onze TIM-bijeenkomsten en zijn deze altijd weer een belangrijke bindende factor gebleken.

Uiteraard heb ik na onze ontmoeting meteen weer terug moeten denken aan het prille begin. Wat toen nog door velen als een “mission impossible” werd gezien, hebben we toch met vereende krachten mooi voor elkaar gekregen, en meer dan dat we durfden hopen.

Toe we ons “Brainport Education Center” startten in het Evoluon riep iedereen nog dat een dergelijke samenwerking tussen overheid, bedrijfsleven en kennisinstellingen een snelle dood zou sterven.
Het bedrijfsleven heeft tenslotte maar één primair belang en dat is omzet en winst maken. De overheid zou niet flexibel genoeg kunnen anticiperen en de kennisinstellingen zouden geen afgestudeerden kunnen leveren op verschillende momenten gedurende het jaar.

Vanzelfsprekend is het niet zonder slag of stoot verlopen en hebben we voortdurend moeten knokken en moeten overtuigen maar heeft vooral geloof, dat dit te realiseren zou zijn, ons gebracht waar we nu zijn.

Wat ik vooral erg bevredigend vind, is dat we zo’n evolutie hebben doorgemaakt. Wie had kunnen denken dat dit regionale initiatief gericht op het opleiden van jongeren ten behoeve van de maakindustrie, dergelijke vormen zou aannemen.

Inmiddels mogen we er toch erg trots op zijn dat we binnen Nederland (maar vooral binnen onze regio) beschikken over het meest gerenommeerde opleidingscentrum binnen de internationale maakindustrie.
Ik denk nog steeds dat de keuze voor het Evoluon als boegbeeld hier in positieve zin aan heeft bijgedragen en hadden we Jan Iding toen niet als kartrekker gehad, dan hadden we zeker niet de snelheid kunnen maken die we toen zo hard nodig hadden.

Welk instituut in Europa kan zeggen dat ze alle opleidingsniveaus onder één dak heeft en dat het kan beschikken over de meest moderne infrastructuur waar zelfs menig bedrijf nog zijn vingers bij aflikt?
Wist jij inmiddels dat we volgende week gaan starten met de bouw van de internationale wijk ten behoeve onze internationale gasten? En dat we binnenkort onze 1000-ste student van buiten de Europese gemeenschap verwelkomen?

Vorige week heb ik Henk ........ nog gesproken. Henk is inmiddels de grote initiatiefnemer rond het gemeenschappelijk “Kennis- en Opleidingscentrum” in samenwerking met onze vrienden in Leuven en Aken.
Als alles voorspoedig verloopt dan zou het nog wel eens zo kunnen zijn dat wij het gaan meemaken dat de eerste paal binnenkort de grond ingaat.

Ik hoop je op 11 januari weer te spreken. Jij komt toch ook? Dan praten we wat uitvoeriger dan de afgelopen keer. Ik kijk er naar uit.

......................

Brief 13.

Eindhoven 30 december 2013

Beste .......,

Leuk die v-mail die ik van je kreeg. Mijn cam is kapot dus ik gebruik nog even het vertrouwde geschreven woord. Het is wel al enige tijd geleden dat ik nog wat ingeklopt hebt sinds die spraa omzetters behoorlijk zijn gaan werken.

Nu ik een dikke maand geleden vijftig geworden ben voel ik mij toch een van de ouderen op de TI- bijeenkomsten. Toch knap dat een icoon als het Evoluon nog steeds gebruikt kan worden door onze club, zeker sinds ook de mannen van de hightech campus de faciliteiten gebruiken voor hun internationale campagnes.
Het is moeilijk voor te stellen dat we in 2006 nog met Jan Timmer discussieerden over de noodzaak van één Europa. De keuze om het federatie model van de USA over te nemen was een heel goede stap. Eigenlijk raar dat we nog tot 2010 hebben toegestaan dat landen een eigen munt mochten voeren. Ik weet nog dat je vroeger overal met dollars kon betalen maar als ik nu in China of India ben betaal ik zelfs lokale spullen met euro’s.
En nu ook Rusland en Zwitserland de stap gemaakt hebben denk ik dat we wel klaar zijn met de Unie. En om een Ier als president te hebben went vrij snel.
Ik weet dat jullie bij de krijgsmacht nog lang niet helemaal klaar zijn. Ik begreep vorig jaar van je dat met name de technische jongens al flink geïntegreerd zijn, dus waarom men nu die discussie weer heeft of die F22 toestellen die we indertijd aangeschaft hebben, nu wel of niet vervangen moeten worden door die franse dingen, dat snap ik dan niet helemaal.

De ideeën die je had over het afleveren van goed opgeleide ex-militairen heeft natuurlijk wel een extra dimensie gekregen met al die nationaliteiten en culturen in jou onderdelen.
Ik heb ergens gelezen dat de basis techniek kennis van de jongens uit het oosten perfect combineert met de kennis van moderne elektronica van onze jongens en met zo’n gevarieerde instroom lijkt het mij erg moeilijk om je vroegere droom uit te voeren.
Maar of je nog bezig bent met deze zaken weet ik niet. Ik meen me te herinneren dat je enkele maanden in het midden van Afrika hebt gezeten om daar wat zaken op te zetten. Lijkt me een grote uitdaging om met de beperkte middelen die daar voor handen zijn een degelijke infrastructuur neer te zetten zodat ze zichzelf bij rampen kunnen redden. Wellicht kun je in een volgende bijeenkomst hier eens wat meer over vertellen

Een ding is me de afgelopen paar jaren wel duidelijk geworden: daar waar we eind van het vorig decennium de regio nog een duidelijke smoel wilden geven in Nederland, zal de komende jaren toch echt het vizier op Brussel gericht moeten zijn. Het afgelopen jaar heb ik nogal wat bezoeken gebracht aan hightech centra in de Unie en de race is nog lang niet gelopen. Ik denk nog steeds dat de kracht ligt in de enorme diversiteit die we hebben. Vooral de explosie aan start-ups die we enkele jaren geleden kenden moeten we koesteren. Vooral sinds we onze R&D naar Eindhoven verplaatst hebben zie ik de grote voordelen van zo’n multidisciplinaire omgeving.
Zeker nu alle grote bedrijven inzien dat hightech onderzoek alleen in grote netwerken kan plaatsvinden hebben met name de Duitsers het erg moeilijk. De multidisciplinaire netwerk structuur in onze regio is echt een belangrijk voordeel in de internationale concurrentieslag.

Toen wij dit jaar eindelijk de erkenning kregen voor onze “animal welfare score” heb ik nog eens teruggedacht aan de kritische pers tijdens de zesde TIM. De mannen vonden dat het daarmee wel welletjes was en dat het meten van human wellness echt niet kon.
Ik ben blij dat ik niet geluisterd heb en dat ik die joint venture door heb gezet. Want wat wij afgelopen jaar als een mijlpaal in de dierenhuishouding zien was nooit gerealiseerd als we twee jaar geleden niet die apparaten erkend hadden gekregen die de wellness op kantoren meet. Dat hadden Gijs en Hans niet voor mogelijk gehouden dat de rest van de wereld hier zo gemakkelijk mee om ging.

Ik heb nu in drie landen mensen aan het werk om ook daadwerkelijk op die wellness meting te kunnen sturen en dat is erg moeilijk. Denk alleen maar aan de verschillen tussen de mensen uit de zuidelijke staten en die uit het noorden over wat men vindt van werken met geopende ramen. Er is nog veel ontwikkelwerk nodig voordat we definitief de stap naar geregelde wellness echt kunnen maken. En de verschillen in klimaat blijven blijkbaar want helaas heeft de klimaatwijziging niet doorgezet zoals wij tijdens onze TIM nog dachten. Ik vond die warme zomers en slappe winters wel lekker. Aan de andere kant vind ik het ook wel leuk voor mijn dochters dat zij eens een keer door een halve meter sneeuw naar school moesten, zoals begin van de maand. En tussen de voorlaatste elfstede tocht en die van vorig jaar zaten ook maar 15 jaar.

Op je vraag of ik nog steeds met “die dieren” bezig was blijkt uit het vorige wel dat de aandacht wat verdeeld is tussen mensen en dieren. Na de joint venture met het NXP clubje, de medische tak van Philips, het wageningse bedrijf en de medische groep uit Chicago is het ons voor de wind gegaan.
Na de management buy out van 2 jaar geleden is de ondernemers component in het dagelijkse werk ook behoorlijk toegenomen. Tot mijn vreugde moet ik overigens wel bekennen. Want het was natuurlijk wel een spannende tijd. Bij onderzoek en ontwikkeling is het altijd maar de vraag of je alles op tijd werkend krijgt en om het dan ook nog succesvol te kunnen vermarkten blijft een grote uitdaging.
Door de sterke bindingen met de oprichtende bedrijven en daarmee met de outlets in de dierenhouderij en de kantorenmarkt hadden we toch een vliegende start.
Ik zie het dan ook als een voorrecht om aan dit bedrijf leiding te mogen geven en ga me de komende jaren richten op het gecontroleerd groeien. Zoals ik al eerder had aangeven is het de bedoeling om de belangrijkste speler te worden op wellness regelingen. Wellicht dat we volgend jaar de stap naar Euronext of Nasdaq maken om dit te financieren.
(Volgens mijn Amerikaanse CFO mag ik dit soort dingen niet schrijven, zeggen of hardop denken voordat we, ik weet niet hoevee,l autoriteiten ingelicht hebben)

Maar goed, de komende tijd heb ik weer wat meer tijd om te golfen. Ik heb al 2 jaar het TIM-toernooi moeten laten schieten maar ben komend jaar zeker van de partij.
Heb onlangs in Bangkok nog een rondje 92 gelopen dus ga dit jaar Harmen toch echt van de eerste plaats houden. Wellicht zien we elkaar daar dan en anders op een van de bijeenkomsten of de reünie die we dit jaar geloof ik bij een van de Eriken houden.

De beste wensen voor 2014 en het ga je goed,

............

Brief 14.

Eindhoven, 1 januari 2027

Beste Harmen,

Dat is een tijd geleden dat we elkaar gezien hebben!

Ik zag in mijn Time & Activity Planning Tool dat ik je vandaag een “brief” moest sturen vanuit een cursus die we in een grijs verleden gevolgd hebben. Tim heette de cursusleider blijkbaar, zijn achternaam heb ik niet kunnen achterhalen.
Heb ook even moeten zoeken naar hoe ik ook al weer een tekstbericht kan versturen en vond dat gelukkig nog wel.

En nu ik toch aan het schrijven ben, kan ik jou op deze traditionele manier, lekker ouderwets geschreven nog wel een goed, gelukkig en gezond 2027 in Sjanghai wensen.

Hoewel dat laatste (het vooruitkijken qua gezondheid) niet meer zo’n probleem zal zijn als je het nieuwste setje Bionic Sensors aangeschaft hebt tenminste en aangesloten bent op de Body & Mind Self Diagnostic Analyser & Desease Prevention Tool. Ik heb sinds kort één van de nieuwste in gebruik met de veelzeggende naam BigBrother, werkt perfect: een echte aanrader.

Ik heb weinig tijd geclaimd voor deze activiteit helaas omdat ik wat problemen had met de Home Power Unit afgelopen dagen. Dus ik heb het me gemakkelijk gemaakt: de rest van mijn boodschap zul je krijgen via je 3D Holographic Messager, hopelijk zie ik je daar zo meteen dan praten we verder bij onder het genot van een drankje, dat is toch een stuk efficiënter en veel leuker dan dit oubollige eenrichtingsverkeer.

Groeten,

...........

Brief 15.

Boulder, 5 januari 2022

Beste .........,

Het is alweer een tijd geleden dat wij elkaar in het kader van een TIM-9 reünie hebben ontmoet en bijgepraat. Omdat mijn vrouw en ik niet zolang geleden zijn verhuisd naar de USA en daarmee het bezoeken van TIM-bijeenkomsten niet echt meer voor de hand ligt, leek het mij een mooie gelegenheid je een brief te sturen.

Direct nadat onze jongste zijn middelbare school had afgerond en is gaan studeren zijn we vertrokken naar de States. Hiermee is een oude wens in vervulling gegaan. We wonen nu in Boulder in de staat Colorado. Het is een prachtige kleine universiteitsstad, dichtbij Denver en direct gelegen aan de Rocky Mountains. In de jaren negentig was ik daar al een paar keer geweest. Zowel voor mijn werk als met vakantie. Het had toen al een enorme indruk op mij gemaakt: de grote verscheidenheid aan high-tech bedrijven gevestigd aan de Front Range in de buurt van Denver, de positieve energie van de mensen, en het fantastische natuurschoon van de ongerepte Rocky’s. Het was niet moeilijk om ons hier te vestigen. De “green card” aanpak om mensen zoveel mogelijk te weren is omgevormd tot een “economic invitation” beleid om iedereen die kan bijdragen aan de economische groei van de USA zich in het land te vestigen. De schuld aan China moet toch op de een of andere manier betaald worden. Zowel mijn vrouw als ik werken hier nu als zelfstandige. Mijn huidige baan laat zich het beste vertalen als technologie-entrepreneur. Ik adviseer/werk mee/participeer bij kleine en grote bedrijven om nieuwe technologieën succesvol in de markt te zetten. In onze vrije tijd maken we de mooiste tochten in de Rocky’s. In de zomer met de rugzak voor backcountry trails, of met klimuitrusting naar een van de vele klimtuinen die je hier kunt vinden. ’s Winters wordt er natuurlijk veel geskied. Zowel op als off-piste worden vele kilometers gemaakt. In het laatste ben ik een beetje doorgeschoten. Afgelopen seizoen in de buurt van Copper Mountain de “Black Diamond” afdaling gedaan, dat is er een voor echte waaghalzen. Ik heb er zelfs een vermelding in het ”Powder Magazine” mee gehaald!

Als je het bovenstaande leest zal jij je misschien afvragen waarom we niet eerder naar de USA zijn vertrokken. Een belangrijke reden waren de kinderen die we graag in het Brabantse Uden wilden laten opgroeien. De andere is, dat ik het een voorrecht heb gevonden om te kunnen wonen en werken in de fantastische regio Eindhoven. Na een paar jaar werken en een flink aantal buitenlandse reizen voor mijn werk werd mij tegen de eeuwwisseling de (aantrekkings-) kracht van de regio pas duidelijk. Wat een Mekka is deze regio voor professionals die carrière willen maken in de techniek! Er zijn weinig plaatsen in de wereld met een zodanige dichtheid aan OEM-ers van wereldfaam, kleine en grotere toeleverende technologie bedrijven, een prima TU/e, HBO en MBO instellingen, ondernemende gemeente- en provinciebesturen. De TIM-9 cursus die wij in 2006 gezamenlijk hebben gevolgd versterkte dit gevoel alleen maar meer. Waarschijnlijk herinner je ook mijn passie - actie plan voor de regio, uitgesproken tijdens de cursus. Destijds hebben we mooie stappen gemaakt met ons Piezo project en het vervolg erop. Zoals bekend kwam na de 1% inspiratie tijdens TIM de 99% transpiratie bij de realisatie. Maar het is gelukt, het resultaat is goed ontvangen in de markt, is een commercieel succes geworden en heeft bovendien een flink aantal nieuwe banen opgeleverd.

Het was fascinerend om te zien dat in die jaren ook de landelijke politiek het succes van de regio steeds meer en meer is gaan zien, en er vervolgens naar gaan handelen om het succes en de daarbij behorende economische groei te ondersteunen. Na decennia lang steggelen over de oostelijke rondweg is deze medio 2010 door een prachtige tunnel gerealiseerd. Ook andere verkeersknooppunten zijn in die jaren met spoed aangepakt en opgelost. Eindhoven Airport heeft zich tot een significante HUB ontwikkeld. Twee mede TIM-9-ers hebben aan al deze infrasstructurele zaken nog stevig bijgedragen om de besluiten en de realisaties te versnellen.
Een ander goed voorbeeld was het afschaffen van de landbouwsubsidies, en het beschikbaar stellen van de vrijgekomen gelden als venture capital voor techno starters in de regio. Nederland heeft voor de wijziging van het oude landbouwbeleid de lans binnen Europa gebroken. Uiteindelijk is gekozen voor de big-bang benadering zoals in het verleden ook in Australië met succes was toegepast. De overgebleven boeren varen er wel bij.
Het was geen verrassing dat dit nieuwe landbouwbeleid tot een crisis in de EU heeft geleid. Frankrijk heeft zijn lidmaatschap toen (gelukkig) opgezegd. Groot-Brittanië heeft echter wel een enorme ommezwaai gemaakt. Tony Blair is na afloop van zijn derde premierschap voorzitter van de EU geworden. En zoals hij destijds de socialistische partij wist te hervormen heeft hij dit ook bij de EU uitgevoerd: naast een monetaire unie is nu ook een echte Europese unie een feit, en betaald men in London nu ook zijn pint in Euro’s. Wie had dat kunnen denken!

Verder ben ik erg benieuwd hoe het met je gaat. Je was ten tijde van de TIM-9 cursus erg druk met het paradepaard van ..... de Titan. Ik ben toen nog een keer op bezoek geweest, wat een apparaat was dat! Later ben je ook verantwoordelijk geworden voor de opvolger van de ..... , de Extrema. Deze had een nog betere performance voor wat betreft resolutie en preparaatmanipulatie. De enkele atomen werden waargenomen en jullie begonnen al te dromen over het waarnemen van Quarks. Het grappige vond ik dat de Extrema al akelig veel begon te lijken op de deeltjesversnellers van het CERN in Geneve waar ik in mijn TU Delft tijd nog aan heb gerekend. Ik ben benieuwd hoe het er nu voor staat en wat jullie nieuwste plannen zijn. Maar let op, de W- en Z-bosonen zijn in 1983 al door Delftenaar Simon van der Meer ontdekt en hij is destijds al met een Nobelprijs beloond.

Beste ......., ik sluit af. Het gaat jou, je vrouw en kinderen hopelijk goed. Ik hoop graag weer wat van je te horen.

Groeten,

......................

Brief 16.

Strand Schijndel, Januari 2017

Beste .......,

Sinds gisteren eindelijk weer eens thuis op ons eigen Brabantse strand. Nog hartelijk bedankt overigens voor de nieuwe airconditioning in mijn woning. Met de zomers van tegenwoordig, geen overbodige luxe. Fijn dat jullie dat nog tussendoor kon plannen, een levend bewijs dat ons TIM9-netwerk nog springlevend is na al die jaren!

Het is dan ook geen verassing voor mij dat het zo goed met jullie bedrijf gaat. Je zult begrijpen dat de huidige temperaturen ons ook geen windeieren leggen. Zoals je weet kom ik zelf net terug van een reis naar onze vestigingen in China en Rusland. Ik denk nog vaak terug hoe Prof Sijbers ons op het juiste spoor heeft gezet voor de afgelopen 10 jaren. Nadat ik zelf eerst toch op de Verenigde Staten ben blijven focussen, was ik toch erg snel onder de indruk van de prestatie van de Oosterse landen. Het blijft ongelofelijk hoe snel de middenklasse zich heeft ontwikkeld in deze landen. Ik vraag me toch af hoe lang ze dit gaan volhouden, wellicht een goed onderwerp om een keer met een goed glas over te filosoferen.

Een van de gunstige invloeden van de klimaatsverandering is toch wel dat het in Siberië goed toeven is. Jullie hebben daar uitstekend werk verricht in onze nieuwe brouwerij. Inmiddels al weer de derde nieuwe vestiging, volgende week moet ik nog even naar Zuid-Amerika om het vierde project in gang te zetten. Wellicht kunnen we elkaar daar nog even ontmoeten, ik begrijp dat jij volgende week ook in Brazilië bent. Het blijft mijn ambitie om in te spelen om de veranderende wereld. Als je je ogen goed open houdt en veel blijft reizen zie je vanzelf waar de kansen liggen. Dat je uiteraard niet enkel moet waarnemen, maar uiteindelijk in actie moet komen, hebben we al tien jaar geleden al geleerd!

Ik was gisteren overigens binnen 15 minuten van Schiphol terug in Schijndel. Dat het fileprobleem zo snel de wereld uit zou zijn, hadden wij destijds met onze projectgroep niet voorzien. Ik herinner me nog dat we aan allemaal vrij eenvoudige oplossingen dachten, zoiets als Lean Mobility. Dat de stijging van het zeewater, klimaatsverandering en de noodzaak om sneller te innoveren ons uiteindelijk een veel betere oplossing heeft gegeven, bewijst nog maar eens dat de toekomst zich niet laat voorspellen. Je kunt er uiteraard wel slim op inspelen, zoals we samen met Erik en Eric hebben gedaan, met het waterstof zoefmobiel. Ik heb daar overigens nog wel meer leuke ideeën over, maar dat lijkt me meer iets voor volgende week.

Denk jij er nog aan om de volgende reünie te organiseren, ik ben erg benieuwd hoe het nu met de nano-piezo boys gaat! In ieder geval tot volgende week, maar wellicht hoor ik sneller van je.

Mvg,

...........

Brief 17.

‘s Hertogenbosch, 31 december 2021

Beste .........,

Als eerste een in goede gezondheid een succesvol 2022 toegewenst.

Wat is het toch weer een fantastische dag zo aan het einde van het jaar. Daar zijn we natuurlijk al een paar jaar aan gewend, maar toch een witte kerst is echt een unicum en iets vanuit de geschiedenisboekjes.
De familie is aan het uitwaaien op de Maas boulevard, even weg uit de 24-uurs economie die Brabant naar de nummer 1 positie op technologisch gebied gebracht heeft.

Dit geeft me alle gelegenheid om even terug te blikken op de afgelopen jaren, en brengt me terug naar onze ontmoeting tijdens TIM-09.
Vanuit mijn woon/ werkomgeving, waar het leef/ werkklimaat zich bijna automatisch aanpast op de aanwezige situatie. Even alleen thuis en een omgeving geschapen die me het schrijven van deze brief toch zeer comfortabel maakt.

De technologie, en hightech benadering, heeft in de bouw duidelijk zijn intrede gedaan en de wijze van bouwen en installeren heeft flinke stappen vooruit gemaakt.
Net zoals de technologische ontwikkeling van de vorige eeuw heeft “the sense of urgency” hier toch wel een belangrijke rol in gespeeld. Echter door, meer dan een decennium geleden, oog en aandacht voor te hebben voor een hightech benadering, zijn we er in geslaagd om niet alleen de buitenlandse concurrentie buiten de deur te houden, maar onze concepten over de wereld uit te dragen.

Hier zo aan de noordgrens van “Brainport” Brabant, kijk ik uit over een oase van rust die de Maas ons biedt, met een vergezicht over het voormalige “Mainport” Holland. En naar het zuiden kijkend op de skyline van het technologisch hart van Europa.
Ik moet zeggen dat ik zeer veel bewondering heb voor mensen zoals jij die zich 24 uur per dag in deze dynamische omgeving bewegen.

Leuk om te horen dat je vanuit de accountancy de technologische wereld in gedoken bent. Is dat indirect uit het “Piezo” project gekomen?
Of het nu de fysische eigenschappen van het “Piezo” zijn geweest die een forse bijdrage aan deze ontwikkelingen gegeven heeft, ben ik niet zo zeker, maar dat het mensen, zoals jij, uit de regio geïnspireerd heeft om opzoek te gaan naar nog verfijndere technologie is voor mij helder.
Of nu we nu al pico-, femto-niveau beland zijn, is toch echt aan anderen besteed, maar de praktische toepassingen in onze leefomgeving zijn tastbaar en voor de generatie na ons inmiddels “normaal”.
Dit had ik aan het begin van ons project niet kunnen bevroeden, daar het bestaan van deze technologie bij mij pas begon te leven naar aanleiding van de TIM cursus.

Teun, misschien is het weer eens tijd om bij te praten.
Tot binnenkort.

Met vriendelijke groet,

.............